ekmek yapılan hamura işeyip müşteriye yedirmek

sonrasında vicdan azabı vermeyen bir olay.

ben fırında çalışıyorum. orospu çocuğu patronumdan memnun değilim. cimri mi cimri bir adam. ekmek sattığımız mahallede bir sike benzemiyor zaten. nereden geldiği belli olmayan pkklı itlere benzeyenlerle dolu. ideolojiler ilgimi çekmez. her istediğini herkes yapabilir ama bana dokunmamak koşuluyla.
huzurum kaçmıştı. burdakilerden bir şekilde öcümü almalıydım. öğle paydosundan sonra tekrar hamur makinesinin başına geçtim. fırının ön tarafı ile arka tarafı arasında 5 metrelik bir ince yol var. bu yol karanlık ve pis, bu fırındaki her yer gibi. hamuru yapıyorum. gelen müşteriler kafama takılıyor. kibar değiller, patronum gözümün önüne geliyor, ekmeği 20 gram eksik tarttırıyor hep. 10 ekmekden bir ekmek kar ediyor böylece. şerefsizin teki.

hepsi iğrenç birer orospu çocuğu. çıkarıyorum malı. elime henüz hamur bulaşmamış tertemiz. nimetin üzerine işiyorum. nimet bu yapılmaz ama bana yapılanlar da pek iyi şeyler sayılmaz. iyice işeyip rahatlıyorum. ruhum ve bedenim rahatlama paydasında buluşuyor. ardından su dolduruyorum. maya, tuz ve çalıştır makinayı. yesin orospu çocukları. gel vatandaş gel mis gibi amonyaklı ekmek. almayanı sikiyolaaaaarr.

iğrençlikte sınır tanımayan kişilerin yapma ihtimali olan eylem.

(bkz: yazıları ihbar kabul edip savcının dava açması)

bir gün kendi dışkısını da yiyecek olan insanımsının yapacağı iştir. (bkz: karma)