ekmek almaya gidip marketi satın almak

yola çıkarken şekillenen amaç yolundan sapar. önce reyonlar arasında dolandıktan sonra koca sepet almaya karar verir.
(bkz: fazla mal göz çıkarmaz)
(bkz: ödenen paranın haddi hesabı sorulmaz)

gece gündüz hayalini kurduğum henüz sebebini kavrayamadığım bilinçaltı eserim

kredi kartı mağduru olması kuvvetle muhtemel insandır. şöyle bir ekmek almaya çıkmışken, eve hafiflemiş bir cüzddan ve bir sürü poşetle döner. bir liralık indirim için ortalığı birbirine katar. hatta kavga çıkarır. böyle durumlara hazırlık olarak muhtemelen boks eldivenide almıştır.

başkasına hediye bakıyorken bile yine kendine bir şeyler beğenir. her zaman eve elleri, kolları poşetle dolu olarak gelir. bir mağazaya girdiğinde nereden başlasam diye panik yapıp nereye bakacağını bilemez. bir sürü şey beğenip karar veremez, aldıkça alır.

böyle insanları gördükçe köylerde otlağa sürülen, salıverilen inekler geliyor aklıma. bunların başına bağlayacaksın tasmayı, götüreceksin mağazanın önüne, ''hadi salıveriyorum seni, akşama gelip alıcam'' diyeceksin.

karın çok açken gidilmiş olması muhtemel eylemdir.

yalnızca babaların yapabileceği eylemdir. her hafta sonu evimizde aynı kavga yaşanır, babamız ekmek almaya gider marketi alıp öyle döner.

ekmek almaya diye çıkıp tibete gitmekten daha iyi olan durumdur.