down sendromlu çocuk görünce istemsizce korkmak

hayırlı sendromlar arkadaşlar...

cenab-ı allah'ın bir imtihan vesilesi olarak bazı kullarına tattırdığı, her ne kadar hayatın normallerinden biriymiş gibi empoze edilmeye çalışılsa da toplum nezdinde normal karşılanmayan, sosyal yaşantıda insanlar tarafından acımasızca ve haince muamele gösterilip büyük bir problem haline getirilen; vapurda, otobüste, metrobüste vesair nadiren de olsa herhangi bir yerde tıpta adı down sendromu olan bu engeli taşıyan bir çocuk görüldüğünde istemsizce korkmak ve o bölgeden uzaklaşmak istemektir.

arkadaşlar beni yanlış anlamanızı istemem yani beni bi tek siz anladınız siz de yanlış anladınız ama içimde yıllardır taşıdığım bu sırrı sizlerle paylaşmak, belki benim gibi birileri vardır diye hafif heyecanlı şekilde beynimi ve parmaklarımı bu konu için yormak istedim. nadiren de olsa sokakta falan annesinin yanında down sendromlu bir kardeşimizi gördüğüm zaman korkuyorum. niyeyse yani bilmiyorum, daha önce bi down sendromludan zarar görmedim, herhangi bir hakaret işitmedim, travmatik bir hadise yaşamadım ama neden böyle bir korku işlemiş bilinçaltıma çözemiyorum, hemen kaçmak istiyorum oradan.

geçen gün metrobüste esenyurt'a gidicem taa uzak öbür dünyaya gider gibi böyle yol yok ecdadını skim, şak diye halıcıoğlu'nda annesiyle down sendromlu bi çocuk bindi. yanımdaki genç arkadaş hemen gereksiz bir vicdan yapıp "buyurun siz oturun hehe" diyerek yerini çocuğa verdi ama biliyorum kesin kaçmak için yaptı ibne. neyse olaya döneyim tekrar, cam kenarındayım azizim, çocuk bana doğru yaklaştıkça üç kağıtçı filminde kemal sunal'ın önüne yılan attığı kötürüm ahmet gibi geri çekilmeye başladım ve nedenini çözemediğim bir şekilde kitlenmiştim. bi anda çocukla göz göze geldim böyle çocuk garibim ağğ ağğ falan yapıyordu yani merhaba falan demek istiyordu galiba ama çözemedim çünkü aşırı korkmuştum, hem bir yandan kendi halimle cebelleşiyor, bir yandan da ayıp olmasın, yanlış anlaşılmasın diyerek vicdani olarak çocuğun annesini üzmemeye gayret gösteriyordum. bilmiyorum becerebildim mi ama çok korktum arvadını s.kiim.

diyeceğim o ki; down sendromlu tanıdığınız, eski tanıdığınız vs. varsa arayı yalandan soğutup irtibatı kesin. sonra yarın öbür gün mazallah körle yatan şaşı kalkar misali mevlana'nın sözüydü galiba heh o söz misali downlara benzersiniz. hani ayıp değil günah değil ama bazı toplum içinde şerefsizler kabul etmiyorlar. halbuki onlar doğuştan öyle yaratmış rabbim yani yapıcak bişey yok, hor gören şerefsizdir shh.

edit: ulan yalandan bok atmayın bana sanki down sendromlu kardeşlerimizi küçük görüyormuşum havası estirmeyin. krize sokmayın insanı. öyle canım cicim edalarına da girmeyin boşa vicdanlı insan taklidi yapmayın. hepiniz ikiyüzlüsünüz. meleklermiş de, yok onları görünce tebessüm edermiş insan da.. iyi o zaman kardeşim madem öyle neden hiçbirinizin down sendromlu bir arkadaşı yok? he söyleyin hee?

Şundan eğlence konusu yapacak kadar kalpsiz bazı insanlar.
Iki üç eksi kasmak uğruna en fazla ne kadar iğrençleşir bir insan işte kanıtı.

Trollük de bir yere kadar be kardeşim.

Gece yolda yürürken gölgesinden korkan insan beyanı.
Bu sefer gerçekten ayıp ettin. Çocuk mocuk karıştırma amk.

ne zarar gelir ki down sendromludan adeta melek gibidir kimseye düşmanlık etmez insanları çok severler.

Okumadım zaten başlık yeterince açık. Korkulacak son insanlardan.

Aklı başında olmayan birinin yaptığıdır.

Candır onlar,ne güzeldirler,pırılpırıl,tertemizdirler.gidip boynuna sarılın.

görsel

down sendromlu çocuk görünce istemsizce sımsıkı sarılmak, sevmek istiyorsunuzdur da çekiniyorsunuzdur bence.

aslında bir yere kadar yazını anlayışla okudum, bahsettiğinin istemsizce korkmak değil de down sendromlu çocuklara karşı nasıl davranmayı gerektirdiğinin bilinmemesi korkusu olabileceğini düşündüm.

hani kendimden şöyle özetleyebilirim durumu; seversem ailesi acıyarak sevdiğimi düşünür mü? ya da ben neden sevme isteği duyuyorum bu acımadan kaynaklı değil mi? acındığını hissederse üzülür mü? en iyisi hiç sevmemek mi? normal bir insana nasıl davranıyorsam öyle mi davranmalıyım gibi karşı tarafı kırıcı ve incitici davranışlardan korkmak.

ama şu yazın gerçekten mide bulandırıcı ve ne kadar karaktersiz olduğunu gösterdi. çocuk değil de yetişkin bile desen yine bir nebze anlarım.

--spoiler--
diyeceğim o ki; down sendromlu tanıdığınız, eski tanıdığınız vs. varsa arayı yalandan soğutup irtibatı kesin. sonra yarın öbür gün mazallah körle yatan şaşı kalkar misali mevlana'nın sözüydü galiba heh o söz misali downlara benzersiniz. hani ayıp değil günah değil ama bazı toplum içinde şerefsizler kabul etmiyorlar. halbuki onlar doğuştan öyle yaratmış rabbim yani yapıcak bişey yok, hor gören şerefsizdir shh.
--spoiler--

al bu çocuklara bak da buradan da korkup siktir git.

http://www.downsendromu.g...s/down-sendromu-nedir.jpg
https://img-s1.onedio.com...900e8e3998ed072a2c89c.jpg
http://www.birlesimrehabi...lerimiz/down_sendromu.jpg
http://www.downsendromu.g.../images/down-sendromu.jpg
https://img-s1.onedio.com...b789ed227c5c31673da2f.jpg
http://www.acibadem.com.t...04524add075b565ce56ba.jpg
https://img-s1.onedio.com...efd172521fc7998f1829f.jpg
http://www.rehabilitasyon.../down%20sendromu%2043.jpg
http://www.downsendromu.g...n-sendromu-hikayeleri.jpg
http://www.ozelegitimmerk...s/down-sendromu-nedir.jpg
http://img.hurriyetaile.c.../r/images/haber/13000.jpg

Aslında gayet normaldir, çünkü bizim toplumumuzda anormal olanı hemen ötekileştirmek var. Bize benzemiyorsa ya yüktür ya haindir ya da alçak.

Şimdi korkmanın aslında temeli belirsizliğe olan tepkidir. Anomaliler çoğunlukla toplum için aydınlatılmamış karanlıktır eğer aynı ortamda okuyup kendilerini tanırsanız, karşınızda fobi duyduğunuz varlığı tanırsanız, fobiniz kaybolacaktır. Bakın seversiniz demiyorum, kimse kimseyi sevmek durumunda değil.

Ancak bunu söyleyen arkadaş, yine dindar bir şema kullanıp, Allah'ın yükü olarak görmüş. Karşınızdaki de bir canlı ona böyle hissetirmeniz aslında sizin bir yük olduğunuzun işareti olabilir.

bencil ve umursamaz insanların yapacağı eylem.

korkmak mı? lan aksine tutup bağrıma basasım geliyor benim. ne tür insanlarsınız cidden anlamıyorum.

aksine çok tatlı oluyorlar. asıl siz aynadaki sıfatınızdan korkun!

Aynaya bakınca kendi sıfatından korkması gerekenin iddaa ettiği durum.

saçmadır. dünyada, bakınız dünyada diyorum, down sendromlular kadar -hele ki çocukları- sevecen insan göremezsiniz.
öğlen eve geliyorum motorla, eve gelmeme az kala ışıklarda beklerken önümdeki aracın arkasında 6-7 yaşlarında bi down sendromlu erkek çocuğu bana meraba yapıyo. Ben de selektör göz kirptigi için selektörle göz kirptim. Aa baktım çocuk daha bi coşkulu selam verdi , yanına gittim. anladım ki sevdi motorumu. camı açtırdım gazlamasini isticektim ki yeşil yanmış arkamdakiler taciz ediyo. sevindiremedim içimde kaldı.
el hasıl bu da böyle bi anımdır.

2 tane yeğenim var down sendromlu ve bu başlık resmen sözlükten soğuttu. nasıl bir vicdansızlık bu insan değil bunu yazan. dünyanın en masum varlıkları yalan bilmez, hainlik bilmez ve hep çocuk kalabilirler.

Korkmak değil benm down sendromlu tanıdığım var çok seviyorum.

şüphesiz yapılan eylemdir. insana bir ürperti gelir. özellikle gece vakti görüldüğünde heyecanlı saniyeler yaşatır.

Tam aksine. Down sendromlu çocuklar sevgi doludur, kötülük düşünmezler, eğitimi alındığı takdirde saldırgan olmazlar bile. Sizden daha sevimliler.
Kaynaştırma eğitiminde downlu öğrencilerim olurdu, hiçbirinde de zorluk yaşamadım.

Şımarık veletler gibi değiller. asıl görünce gözlerimden kalp fışkırıyor, hepsi nasıl da güzel.

herkesin başına gelebilecek korkma eylemidir, yadırgamamak lazım.

Ben insan görünce karşı kaldırıma gidiyorum.

Hiç down sendromlu bir akraba ya da tanıdığınız olmadığını gösterir. Bir kaç yıla kadar Ben de bilmiyordum, hic bir fikrin yoktu bu konu hakkında. Sonra bir akrabamın çocuğunu gördüm. Onlar da bizim gibi ,normaller biz ne kadar normal isek , yani korkulacak bir sey yok.kimseye bir zarar veremeyen cok duygusal kişilerdir.