bugün

dost kazığı yiyip yiyip kalbi kırılmış insanın, sonunda patlayarak "ahlak mahlak yoktur. ben hep ahlaka uydum da ne oldu. kazık sokmayan kalmadı. ahlak sadece insanların içgüdülerini dizginlemek için toplum tarafından konulmuş ve alışılagelmiş normlardır. uymuyorum lan ben de sikici olacağım artık." diyerek nietzsche'nin öğretilerini kısmen takip etmesidir.
(bkz: böyle salladı zerdüşt)
yok işte dost diye birşey hayat herşekilde gözümün içine içine soktuğu halde hala kendimden daha çok inanıp güvenebiliyorum. ne var sonuçta elde koskoca bir 0 değmediğinin bıçak gibi kesmesi.daha nasıl inanır bir insan dost diye birine yapılanlardan sonra daha nasıl sığınabilir en güçsüz halinde nasıl birinin sıcaklığını arar lanet olsun bana bu duyguları bile bile yaşamayı kabul ettiğim için.