diyarbakırlı olmaktan gurur duyan insan

faşistçiklerin anlayamadığı insandır.

yalovalı olmaktan gurur duyan insanla eş değerdir.

Memleketinden, arkadaşlarından herkes gurur duyar. Kent çocukları herkesin hayatının gurur duyacağı bir kesiti vardır, bir anısı vardır. Parayla satın alınamayan duygulardır onlar. Fakir olmak, ezilmek de iyidir bazen. Silinmeyen anılar kalır geriye... Dostluklar üç-beş kuruşa satılmaz mesela. Korkun yoktur, zaten fakirsindir, bombalar korkutmaz seni. Hayaller vardır, tatlı ve masum. Bir kızı seversin, ölümüne seversin saf, kokuşmamış kalbinle, kıyamazsın dokunmaya. Düğünü yapılır için sızlar... Ama sen duyguları olmayan bir adam sayılırsın sistemin çarkında. Adam sayılmazsın aslında. Öğrenirsin Diyarbakırlı olmanın suç olduğunu... Oysa ne çok gezilip görülecek yeri vardır bu şehrin, Vedat amca ne kadar iyi...

Yüreğinizden coşup kabaran sevgi nefrete döner, topluma kin duyarsınız artık. Öç almaya gidersiniz. Aradığınızı bulamazsınız yine... Sistemin çarkları döner. Sen yalnızsın, sen diyarbakırlısın çünkü.