dindarlardan korkmanin mantiksizligi

(bkz: insan bilmediğinin düşmanıdır)

tam anlamıyla gelişmemiş bireyin mantıksızlığıdır.

korkmak olmasa da yanına yaklaşılmaması gereken dindarlar değil dincilerdir.

kendi çapında bir mantığa sahip olan, çağdaş görünümlü, kendi memleketinde gördükleriyle değil de, batı'dan duyduklarıyla dine bakışını şekillendirmiş kişiliklerin korkması durumudur.
namaz kılmayı, haram yememeyi, dürüst olmayı ve en önemlisi de allah'tan korkmayı nedense itici bulur bu kimseler ve kendileri gibi hayata maddesel bakan insanları daha bir cazip bulurlar.

(bkz: tek kitabı olan adamdan kork)*

Din sıradan insanı hizada tutmanın en güzel yoludur (bkz: Napolyon) Belki Napolyon bir hakaret olarak kullanmış ama dogruda söylemiş. Mesela gerçek bir müslüman 9 aylık bebege tecavuz eder mi, komsusunun malını çalar mı, içki içip saga sola saldırır mı, insanları öldürüp asit kuyusuna atar mı? Gercek müslüman bunların hiçbirini yapmaz. insanların dinlerini ellerinden alırsanız onları baglayacak, vahsiçe şeyler yapmalarına engel olacak hiçbir güç kalmaz. Bu anlamda dini ve dindarlıgı teşvik etmek gerekir.

dindarlardan korkan mantıksız kimselerin sergilediği tutumdur. mantıksızlık şurdan ileri gelir: eğer müslüman bir kişi dindar ise ondan öcü gibi korkulur ama hristiyan ya da musevi ise hayranlık duyulur ve sempatiyle yaklaşılır.

(bkz: basligi kimin actigini tahmin etmek)

dindardan korkan dindar gibi olsun.var mı böyle bişey.

dindarlarin korktuklari allah vardir, ama dinsizlerin allahi yoktur. hicbirseyden korkmayanlardan korkmak daha mantiklidir.