ders calismamanin verdigi vicdan azabi

genelde sınava girdikten -yada sınav size girdikten sonra- etkisini yoğun olarak gösteren sıkıntıdır.
sınav öncesi bir türlü ders çalışma eylemini gerçekleştirememiş öğrenci kendisini bekleyen hüzünlü sonu tahmin eder ama gerçekle yüzleşmez yada bir umut -ki genelde bu umut kopya çekme ihtimali- der hayaller kurar.

sınav esnasında yavaş yavaş kendisini bekleyen sonu anlar ama son çırpınışları olduğu için o telaşta algılayamaz.

ve işte son!!! sınav sona erip, arkadaşlarla yapılan sınav muhabbetinde içi bir burukluk kaplar ve keşkelerle başlayan cümleler kurulur içten içte. daha sonra etrafta çalışmış ve başarmış insanları görünce, ah be adam gibi çalışsaydım cümlesi düşer ağızdan. yavaş yavaş aile akla gelir; kendisi için yapılan fedakarlıkları düşünür ve adı geçen vicdan azabı etkisini bütün şiddetiyle gösterir.

kağıtla yüzleştiğiniz anda;

- haaas akşam notları karıştırırken görmüştüm ben bunu yaaa keşke baksaydım...

şeklindeki cümlelerle ve keşkelerle su yüzüne çıkan, sınav içinizde derinden patladıktan sonrada bidaha ki sınava artık diyerek geçiştirilen durumdur.

vizeler bitince duymayacağınız ama finaller yaklaşınca gene nüksedecek iç sesler bütünü.

tarifsiz duygu.

an itibariyle içinde bulundugum duygu seli.

Etkisi sınav bittikten sonraki 1 saat * ilâ 1 gün * arasında değişen hissiyat akımı. (bkz: keşke çalışsaydım kesin yüksek alırdım)