bugün

Yavaş yavaş atlatmaya çalıştığım durumdur.
Hatay Depreminden sonra çorap ve bere ile uyuyordum. Yanımda mont vardı. Psikolojim baya bozulmuştu.
Bazen hala yatak sallanıyor gibi geliyor. Az önce yine böyle hissettim. Bu yüzden başlığa yazdım.
Rabbim bir daha yaşatmasın.
Bir süre uyuyamadım.

Fakat artık alıştık.

“Olursa da olsun ya, ne yapak yani” noktasına geldim zaten.
6 Şubat depremleri ve sonrasındaki tüm depremleri direkt yaşadım.
Fay uzmanı oldum.

Rahat uyuyorum valla, napim.
99 depreminde Kocaeli'deydim. Daha sonra istanbul'a yerleştim. 2 yıl boyunca uyku problemi yaşadım. Üstelik herhangi bir yakınımı da kaybetmemiştim. Gerçekten çok zor. Depremzedelere maddi ve manevi destek verilmelidir. Psikolojik destek çok önemli.
nedense her yatışımda aklıma deprem geliyor. mesela bugün sabah ezanı vakti kalktım. deprem düşüncesi deliksiz uzun uyumama ve uykuya zamanında dalmama engel oluyor ama yazlıkta ve eniştemin annesinin evinde böyle olmuyor. psikoloğa mı gitmem gerek acaba. ne tavsiye edersiniz merak ediyorum.
30 Ekim izmir depreminin gecesi arabada yattım,sonra mecburen eve gittim.korkunun ecele faydası yok.
deprem korkusundan uyuyamamak, adama derler ki her nefesle ölüme yaklaşıyoruz, nefeste mi almayalım?
ben uyuyabiliyorum çok şükür. deprem zamanı bir tek çok geç yatıyordum ama gene de uyuyordum. uyumamak olmaz. uyumak şart. tevekkül iyidir. önlem aldıktan sonra yapacak bir şey yok.
--spoiler--
sağlam müstakil eve çıkın. kalmaz korku falan
--spoiler--

Şimdi ben buna sövsem herhalde küfürbaz saygısız filan olurum.

Lafa bak amk.
banyo kısmı hala tedirgin edici. götüm açık keşke ölsem yaşarsam da enkazdan çıkmam yardım istemem düşün götüm açık bütün afad bütün kameralar ışıklar açık benim çıkış anımı bekliyor götüm gözüküyor. göt kırmızı çizgim. ha götüm göründü ha öldüm.
ilerleme imkanım varsa don falan arar giyerim ne yapayım.
izmir'e gittiğimde çok yaşıyorum bunu..
işin kötüsü oldukça iyi bir mimarım, bölgedeki fayların potansiyel yeni kırılma ihtimallerini dahi inceledim, neticede ailem yaşıyor orada... üretilebilecek maksimum deplasmanları, bu fayların bizim eve ve yazlığa mesafesini falan değerlendirdim ve ev ile yazlığa bir halt olmayacağını da tahmin ediyorum ama daha önce 7 m'ye yakın bir deplasman yaşadım.. o korku anının kendisinden korkuyorum.
Ölüm korkusundan uyuyamama gibi gereksiz bir şeydir. Yani hepimiz öleceğiz ama uyuyoruz.
Artık yavaş yavaş atlattığım durumdur.
ilk zamanlar çorap ve bere ile uymaya çalışıyordum. Kalın giyiniyordum ki enkaz altında kalırsam donarak ölmemek için...
Ama artık saldım kendimi.
Bir çok insanda psikolojik sorun olarak ortaya çıkan durum.
Mümkün değil ki uyumak, sürekli tedirginsin. Sürekli bir sarsıntı, başım mı dönüyor yine mi deprem oluyor diye düşünmeler, çok fena birşey, uyumayı özledim korkmadan.
7.8-7.7-6.8-6.4'ten sonra son 20 günde en az 9 bin artçı görmüş biri olarak artık uyuyorum valla. 7 olursa haber edin.
Maalesef böyle problemler hasıl oldu bünyemde son zamanlarda.
Ölümün olduğunun ve her an gelebileceğinin farkına varmak.
normaldir çok yakında istanbulda bile deprem olacağı bekleniyor. insanlar korkmasında ne yapsın?
Allah kimseyi böyle duruma getirmesin. Çok zor.
Ben kaloriferin yanına bile yaklaşamıyorum.

Korku değil, sadece utanç.
1 hafta sonra geçer arkadaşlar.

insanoğlu unutmaya meyillidir.

Allah yardımcınız olsun.
aynen ben de öyle.
freddy krueger gelecek gibi hissettiren duygudur.
Psikolojim bozuldu.
deprem duası okuyarak rahatça uyuyabilirsiniz...