delirmek

Ben bir cümlelik bir nokta değilim.

Yavas yavas yaklastigim durum.

Yavaş yavaş başıma gelendir.

bazen düşünüyorum da bence güzel bir şey, o kadar kötü değil yani. düşünsene artık dünyanın hiçbir yükünü omuzlarında taşımak zorunda değilsin, artık sen dünyanın değil dünya senin kahrını çekecek. geceler boyu ağlayıp, sabah olunca dışarıya mutlu görünmek zorunda değilsin. çünkü delisin sen, neysen osun. kimsenin senden bi beklentisi yok. sorunlarla baş etmek zorunda da değilsin. olmak istediğin dünya neresiyse kafanın içinde orada yaşama şansın var belki...

kısacası, bazen hatta çoğu zaman şöyle tertemiz delirmek istiyorum. poyraz karayel'in de dediği gibi "delirmek albayım, delirmek. kim bilir ne güzel bir şeydir. düşünsene, aklın yok bi kere."

Akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine, deli ol, dünya senin kahrını çeksin. Mottomdur.

"bazıları hiç delirmez. ne korkunç bir yaşam sürüyorlardır tanrı bilir."

Sinirlendiğim zaman geçici de olsa yaşadığım durum. Normalde sinirli bir insan değilim ama sinir uçlarıma dokunulduğunda (haksız yere engellendiğimi/kısıtlandığımı hissettiğimde, yanlış bir fikrin şahsıma dayatıldığını hissettiğimde) kayışlarım kopuveriyor.

Berbat bir gürültüyle yaşamak zorunda kaldığı için Bazen sessizce de deli olur insan.

Başardığım şeydir. Muhteşem bir şeymiş. Size de tavsiye ederim.

Bir zamanlar yaptığım eylem. Zamanında tedavi olduğum için çizginin diğer tarafına geri geçtim. Geç kalmamak lazım tedaviye.

kolay olanı. zor olanı delirmemek.

bir eylem. bu da nesne hali:

görsel

Aklını kaybetmek.

Zaman ile, sessizlikte..
Düşünürken yürüdüğüm yolların bitişinde,
Parçalanan kalbimin her saniyesinde..

delirmemek çok büyük bir erdem. çünkü neden delirelim.
evet delirmemek.

(bkz: beni siz delirttiniz)

her sabah kalkıp sorgularım acaba bu sefer başardım mı. ne yapacaktım nereye gidecektim. ben kimim. kafam sonradan geliyor. ayağım var mı çorap mı giyiyorduk. şimdi ne olacak. uyumak bana hiç yaramıyor.