delice özlenen ve tekrar dönülmek istenilen yıllar

Çok garip, hayatımın hiçbir kısmını özlemiyorum.

Tercih edecek olsam tam şu anı seçerdim yaşamak için.

2005-2011 arası. Çalışmaya ilk başladığım, arkadaşlarımla sınırsız gezip tozup egkendigimiz seneler. Sonrası freni patlamış kamyon gibiydi açıkçası.

2013
Neden bilmem hayatımda her seyi hatasız ve mükemmel yaptığım,kendimi geliştirebildigim yegane yıldı. Kusursuz.

akşam misafirliğine gittiğimizde, gittiğimiz evin çocuğu ve çocuklarıyla oynayıp yorulup, uyuyup ya da uyuma numarası yapıp, anne veya babamızın kucağında evimize döndüğümüz yıllar. delice özlenen ve tekrar dönmek istediğim yıllar. kucakta uyumak için değil ama diğer çocukluk anıları için takriben uzayan 2004 yılına kadar civarı. ondan sonrası sarpa sardı. biz büyüdük ve kirlendi dünya.

2012-2015 arası.

90 lar derdim de demiyeceğim. onun yerine 2007 diyorum.

2002-2003 senesi. o zamanlar kendi küçük dünyam ve bakış açımın etrafındaki her şey daha güzeldi, eksilenler henüz eksilmemişti. ben de eksilmemiştim.

1993. Anne karnındayım o zamanlar. Ekmek elden su gölden yaşayıp gidiyorum kapitalizm falan umrumda değil. embriyo falanım.

Önceki evimde geçirdiğim yıllar 2013-2014
sabah kalktığımda içeriye düşen güneş ışınları eşliğinde babaannemin kahvaltı hazırlaması, duvarların rengi, eşyalar, bahçemiz çok özlüyorum..

2015. çok güzeldi.

(bkz: file not found)

2016-2017.

Stresli ama bi o kadar da dolu ve mutlu geçen bir yıldı. Her anımı paylaşmaktan mutluluk duyduğum insanlar vardı yanımda. Şimdi uzaktalar.

2007-2012 arası çok deli yıllar.

annemin hayatta olduğu son 27 yıldan herhangi biri.

2011-2012

Biraz da 2016-2017.

Allah bu gunleri aratmasin yine de.

görsel
Belki 2005, o da diğerlerinden nispeten daha az berbattı.

2013- 2014

Her şeyiyle özlüyorum.

2016 sonbaharı.

2014-2015 olabilir ama en çok 1992yi özlüyorum, tohum bile değilkenki hallerimi.

2010-2011 .özellikle lise aşkımla tanıştığım ve ayaklarımı yerden kesen o anları tekrar yaşamak isterdim. hatırlayınca bile yüzümü gülümseten bana aşırı değer veren biri bahsettiğim. 16. yaş günümü o kadar güzel bir sürprizle kutladı ki yıllardır onun kadar güzel geçmeyen doğum günlerim üzdü beni.
yeni geldiği okulda dikkatleri üzerine çeken oğlancıkların peşimde koştuğu tatlı yıllardı. hey gidi be dizilerdeki saf ve güzel kız rolündeydim. tabi ki içimdeki şeytanlıkları göstermediğimden öyle görünüyordum ama şimdikinden bin kat daha iyi biriydim. hayatı tanımamak daha kolay yaşamamı sağlıyormuş ama farkında değilmişim. sinemaya gitmek bile büyük bi macera gibi görünürdü gözüme hele bi pastanede oturmak vooov çok havalı olurduk. enerjim yüksekti, yaşama sevincim fazlasıyla vardı ,geleceği düşünmediğim için kafam rahat ve yüzüm güzeldi. tatlı bir rüyadaymışım da biri beni uyandırmış gibi.

1990

Doğmadan bir yıl öncesi...

Ya yılı falan bilmiyorum da misafir varken ben sıkılınca annemin benle barbie oynadığı, babamın her gece masal okuduğu zamanlara dönmek istiyorum ben

Hangi yıl olursa olsun kesinlikle üniversite okuduğum yıllar, ah akılsız kafam niye 4 yılda bitiriyorsun ki okulu, 7 yılda bitireydin ya, en güzel yıllarını iş hayatında iç ettin.

Lise yılları.

Yıl değil de lise son zamanları güzeldi be sözlük.