dayak atmaya çağrılan abinin dayak yemesi

kardeşin gözünde küçülme durumudur.
çıkışta görüşürüz e davet almış ve davete icabet etmiştir kardeşin. eee tabi davet sonunda 3'e 1 durumundan fena hırpalanmıştır. eve gelir , ne oldu diye sorarsın, kayga ettim(dayak yedim demez gurur devreye girer burda) der.
sen de benim kardeşimi kimse dövemez havalarına girersin, kim onlar göster bana dersin.
birlikte gider sana gösterir. yol da da
- sen karışma, sadece izle, nasıl dayak atılır gör. diye hava atarsın.
kardeşin ona dayak atanları gösterir sana. bir bakarsın 3 tane izbandut gibi adam. o zaman anlarsın dayak yiyeceğini ama çare yok, dayak atmışlardır kardeşine. mecburen girersin aralarına, girmen yere serilmen bir olur. kardeşin zor alır aralarından seni.
bu hadiseden sonra hem karizmanı çizersin hem de kardeşinin gözünde küçülürsün.

takdir edilesi ağbidir. bunlar bizi siker olum kaçalım moduna girmemiştir en azından. küçülmekten ziyade büyük kardeşinin gözünde.

(bkz: vay be ne gözü kara abim varmış)

bir yerden sonra kısmet meselesidir.

içinde tuhaf bir komiklik barındıran üzücü durum.
ilginç diyaloglara gebedir.

-hanginiz dövdünüz lan kardeşimi
+ben dövdüm birader hayırdır?
-iyi dövmüşsün yalnız.

dayak mevzusunun en komiği kuşkusuz şöyle, kardeş dayak yer ve abisini çağırır abisiyle beraber bir daha dayak yerler, buna içerlenen abi kardeşi döver eve gelince babada 'nasıl dayak yer lan benim çocuklarım' deyip bir de o döver. amk senmisin dövüşen. ahaha aklıma geldikçe gülüyom.