bugün

artık çok çalışmanın verdiği bitkinlik mi dersin, istanbul'un akşam trafiğinin insan sağlığı üzerindeki olumsuz etkisi mi dersin, asansörden iner inmez ilk daireye yönelmek ve anahtarı deliğe sokmakla başlayan bir maceradır. kapının ilk anda açılmaması, lan ne oluyor diye zorlanması ve zile basmanın neticesinde kapıyı açan kişinin suratına dahi bakmadan ayakkabıları çıkarmak ve içeriye doğru adım atmak neticesinde suratınıza şaşkın bir ifadeyle bakan tanımadığınız biriyle karşılaşmak kelimenin tam anlamıyla sıçmak değildir de nedir? o an ne yaparsınız? mevzuyu nasıl ve ne şekilde izah edersiniz? hadi onu da geçtim haftada en az iki kez o kişiyle asansörde karşılaşmak ve her seferinde o rezil anı hatırlamak güne 10-0 yenik başlamak azap değildir de nedir?

çözüm inception filminde azizim. şimdi sadece benim bildiğim ve kimseye manasını söylemediğim bir nesneyi kapının görülebileceiği bir yere astım. onu gördüğüm an , hah diyorum benim daire bu, gönül rahatlıyla girişiyorum kapıya.
dalgınlıkla başkasına girmekten daha az zarar veren eylemdir.