düşen çocuğun ağlama konusundaki kararsızlığı

evde ya da sokakta yürürken yumuşak, canını acıtmayacak biçimde düşen 2-4 yaş arası çocuğun, ebeveyninin tepkisine bağlı olarak bir şey olmamış gibi davranma ya kıyameti koparma konusunda yaşadığı duraksama, kararsızlık.

annesi kaldırmaya koşunca hemen zırlamaya başlar. turistlerde gördüğüm ve işe yarayan;
anne kontrol için uzaktan bir bakış atar
küçücük çocuk yerden ağlamaklı kalkıp annesine bakar
annesi hemen kafayı başka yöne çevirir
çocuk ağlamaktan vazgeçip üzerini silkeler

göz göze gelmezseniz ağlamaktan vazgeçebiliyorlar.
bence duygu sömürüsü yapıyorlar.

Düştüğünü görmemiş gibi davranıp gözlerinin içine bakmazsanız ağlamaması olasıdır.

ne güzel bir tespit olmuş böyle. ever var böyle bir kararsızlık. çocuk ebeveyninin yüzüne bakıyor ve hani canım acımadı ama ağlasam ilgilenir mi yoksa kızar mı bakışı atıyor. daha o yaşta vücut dili okuyorlar.

görsel

Ebeveynin vereceği reaksiyona göre değişir.

Düştüğü an, çevresinde, sesleri arşa kadar yükselen bir koloni varsa, çocuk ağlar.
Ama genellikle acıdan değil, korkudan.

Umursamaz davranıp, herşey olağan gibi davranılırsa, etrafı kolaçan edip, toparlanır.

Bakmayın o sıpalara!
Bacak kadar boyu var, türlü türlü huyu var canlılarıdır onlar.
Yerim!