bugün

burada dengesizce entryler giren yazarlardır. zor olmalı tabii ki de.
hoş bir deneyim değil. Allah kimseye yaşatmasın.
kucağımda çok sevdiğim birini kaybettim, teyzemi ve amcamı yıkadım. ne güzel bakıyorlardı. nur içinde yatsınlar.
Bir ceset olmak değildir...
ben gördüm yüzü morarmıştı, hatta yaşım küçüktü gömerken bile izledim. bana bunu izleten ebeveynlerim mal olmalı. çocuğa bu izletilir mi lan?

ayrıca ölen yakınım da değildi.
sayısını bilemeyeceğim kadar, çoğu da maalesef elimizde ölüyor. iyi bişey değil kesinlikle.
ölüm hepimizin başına gelecek olan şey. ailem böyle konuda çok "modern-şehirli" değildi, beni uzaklaştırmadılar, yakınlarımın cenazelerinde hep en önde oldum, bir çok sürece şahitlik ettim, bu anlamda biraz şerbetliyim. iyi ki de öyleyim, şimdi anlıyorum...

babaannemi, halamı mezarın içine girip ellerimle yerleştirdim, kefen iplerini çözdüm. ikisinin de yüzünü gördüm. babaannem nispeten daha normaldi ama halam kalp krizinden öldüğü için pek hoş bir manzara ile karşılaşmamıştık. o gün sigaranın ne bok bir şey olduğunu tekrar anladım. kendisi bronşit olmasına rağmen 45 senedir günde 2 paket kısa samsun içerdi. son zamanlarında akciğer kanserine çevirdi, 1 ay hastanede yattı, kalp krizinden de öldü.
Onlarca gördüm bazısı da yakınımdı, tavsiyem ailenizden birilerini öyle görmemeniz, o imaj gitmiyor çünkü.
bir kaç yüz vardır. çocukken ölülereden korkardım.büyüyünce asıl korkulması gerekenin diriler olduğunu öğrendim.
ölümün her safhasında bulundum
son nefeste telkin verdim
çene bağladım
cenaze yıkadım
kefenledim
gece bekledim
mezara indirdim
üzerine toprak attım
40 gün yasin'ini okudum.
ölüm hayatın bir parçası.
Zordur sevdiğini yolcu etmek.

Onu teşhis etmek için yanına gitmiştim. Her zaman ki gibi çok yakışıklıydı. Soğuktu soyleyebildigim tek cümle ne olur onu kesmeyin o benim babam.
Hayvan cesedi gördüm sadece.
Askerdeyken Çoruh nehrine düşen onlarca ölü beden çıkardık...

Görev olunca hiç etkilenmiyor insan...
Bir kac kez gormuslugum var ilki dedemin abisinin cenazesini yikarken gormustum rahmetli pehlivandi bi insanin gogus kafesi ancak bu kadar buyuk olabilir demistim icimden bide meftanin boyunun oldukten sonra uzama olayi var garip seyler ilk bir iki gun ruyama girmisti sonrasinda ayni tas ayni hamam.
hem cesetlerini hemde ruhlarını görüyorum.
merak etmeyin çok ürkünçlü birşey değil.
Hastanede çalışan personelseniz görmeniz olağandır. Hele ki dakikalarca kalp masajı yapılan hastanın gözlerinde ki o yalvarırcasına bakış allah göstermesin.
4 sene oluyor bir arkadaşıma araba çarpıp kaçmıştı,kucağımda öldü.
çok zor bir durumdu ve ben 1-2 ay kendime gelememiştim,umarım kimse yaşamaz.
Ceset görmek değil de yanımda biri öldü. Ben normalde korkağımdır bu konuda lakin dedemdi yanımda vefat eden kişi. Korktum mu ? Tabiki de hayır. Üzülmüştüm ve şok olmuştum. Ölümün fiziksel sonuçları elbette ki vardı ama korkmadım.
Benimdir,tıp okuyorum.
Bir aralar haftalık rutinimdi.
annemin ankara tıp terk olma sebebidir. senpaileri tarafından şakalanıp, kaldıramamış yazık.
Abim gibi sevdiğim dayimin cenazesini gormustum 5 yasindayken, gata'dan eve getirilmisti defin icin. 21 yasinda yenik dusmus kansere, sonradan ogrenmistim hastalıgını da.
1 saat önce diseksiyon laboratuarından çıkmış biri olarak buyurun benim diyorum. iki saat boyunca 3 tane cesetin(kadavra) orasını burasını kestik inceledik ilk görüşte biraz ürkünç geliyor fakat sonradan normal kıymalık etmiş gibi dokunabiliyorsun. işin Garip tarafı kestiğin adamın bir ismi soyismi hikayesi var ve hoca anlatırken "mehmet amca çok sigara içiyormuş ciğerlerinden anladığımız kadarıyla. Ayrıca karaciğerine bakacak olursak alkol bağımlısı diyebiliriz." Diyerek kadavrayı doğruyor. Kurumasın diye kullanılan sıvı acayip pis kokuyor ve göz yaşartıyor. Hoca yüz kaslarını anlatırken ağlamıştı hatta duygulandı sanmıştık meğerse çok yakınından nefes alırsan gözyaşlarını tutamıyormuşsun.
Hastanede çalışan olarak az önce gördüm. Alışkanlık yaptı artık. Hatta bir odada 15 dk felan kaldık ölümü hatırladım. Dua ettim arkasından tanımasamda. Arada gidin görün hastanede bir yerlerde ölümü hatırlatır. iyi gelir.
benimdir.

hatta ceset yanında çeşitli ceset fotoğrafları görmüşlüğüm de vardır. üstelik bunları gördüğümde ortaokul öğrencisi bir çocuktum.

adliyede çalışan bir annesi olan herkes de görmüştür kanımca.
Babaannemin bedenini görmüştüm üstünde çarşaf ve bıçaklı.
Bir tanıdığın cenazesinde de kadın çarşafı açmıştı. Ben şok.

Travma yaşatmıştır-hepsinde de çocuktum-.

Hamiş: bakmayın, hatrınızfa en son yaşarkenki hali kalsın yoksa hep o son halini hatırlıyorsunuz.
sayısını gerçekten hatırlayamamak ile beraber aralarında bulunduğum yazarlardır. öyle 10-20-50 metreden değil dibimde, kollarımda bir kaç tanesi. insan yaşamı çok tuhaf bir an varsın bir sonraki an yoksun..

her başlığa yazıyorum kadın - erkek ilişkileri ile alakalı olanlar özellikle. bu dünya gelip geçici her an son bulabilir o sebep ile mutlu olmaya bakın sevin sevilin aksi için gerçekten çok kısa. 1 saniye önce konuştuğunuz adamın 1 saniye sonra vurularak kollarınıza düştüğü bir hayat bu..
güncel Önemli Başlıklar