cenaze töreni

artık aramızda bulunmayan mevta için, mevtanın yaşantısı, mesleği ve inanışlarına uygun olarak düzenlenen veda töreni.
(bkz: cenaze toreninde alkis tutmak)
(bkz: duygu asena nin cenaze toreni)

gözyaşlarının sel olup aktığı, sevilen kişinin bir daha görülemeyeceğinin verdiği acı gerçeğin iliklere kadar işlediği törendir.

siyah en kısa tanımıdır bu Ânın, herkes siyahtır o gün.

ünlülerinki genelde ray-ban sponsorluğunda olur.*
+Acımız çok büyük!
-gözlükte öyle *

ölümlülerin en büyük şoku ritüelleştirmesi. gömülecek bir beden , karanlık çökmüş ruhlar, çığlıklar sessizliği yırtan. acının bedeni acıtması , dokunabilecek kadar yakınken ele geçirememek boşluğu. yeşil bir örtü, eski model bir araba sesi.

acı ve kederin tavan yaptığı,bir daha o insanı göremiyecek olmanın verdiği geçici travmanın yaşandığı,Hala yanımızda olsa ve dostluğumuz hiç bitmemiş olsa diye düşündüren, çuval çuval tezek yediren törendir . karnın içinin düğüm düğüm olduğunu hissetiren bu tören insanın kalbine ve ciğerlerine resmen ağırlık yapan bir keder yaşattırır.

artık britanyada ölülerin yakıldıktan sonra küllerinin topraga gömülmesi işlemi sadece topraga gidiyor. britanyalılar öyle bir evrensel bilince ulaşmışlar ki inanclarını da es gecerek karbon salınımı yüzünden cenazelerini yakmayıp ormanlara gömüyorlar.tabut, mezarlık falan da yok.
tanım:ölen kisinin ardindan yapılması muhtemel islemlerdir.

eger siz cenaze töreni yapılan mevtanın yakını iseniz etrafa boş gözlerle bakarsınız. çünkü etrafta tanımadığınız bir sürü insan yas tutuyordur gidenin arkasından... bi an aklınızdan ben ölünce de böyle mi olucak acaba diye geçirirsiniz, göz yaşlarınız süzülürken...

susmaktır, sadece susmak. asıl feryat gözlerdedir, çaresizliğin gibi.

(bkz: muhsin yazıcıoğlu nun cenaze töreni)

(bkz: cenaze töreni)

Amerika'da en iyisinin yarıştırıldığı bir programın yapıldığı hüzünlü bir törendir.

kötüdür.
tüm yarım bıraktıklarını hatırlayıp pişmanlık duyarsın. ama sanmayın ki bu yarım bırakılmışlıklar, bu unutulmuşluklar sonsuza dek sürüp gider. en son bir ölüm hüznünün pişmanlığında son bulur bu tören.

Gün itibarıyla her bir islemi uyusuk beynimle takip etmis bana denileni yapmak dısında da meftanın basucunda oturup usul usul aglamıs olarak herseyi ogrenmis bulunmaktayım. Ne zormus canından kanından bir parcanı topraga vermek.

Hayatı, bir anda yeniden sorguladığınız, tüm kavramların önemini yitirdiği, derin bir boşlukta apışıp kaldığınız saatlerdir.
Dün olduğum törendir.
Acıların kalabalıklarla, sevdiklerinizle hafiflediği doğru olsa da, yaşanan gürültü, kargaşa, hunharca yenen pidelerin, dökülen ayranların, etli pilavın etini az bulan koca popolu teyzenin, durmadan demli çay isteyen mefta yakınının beni deli ettiği törendi.
Bitkinlikten ve ağlamaktan bitap düşmüş iki evladın, bir kenarda, bu curcunayı ve doymak bilmeyen iştahları seyrederken ki, bakışlarını hiç unutmayacağım!!!
Yüreğim dayanamadı... Aldım ikisini de...Birlikte uyuduk dün gece, kâh ağlayarak, kâh konuşarak...
Yemek de yedik ama iştahımızdan utanarak...

1996 yapımlı Abel Ferrara yönetiminde başrollerini Christopher Walken, Benicio del Toro, Vincent Gallo, Annabella Sciorra, Isabella Rosellini, Paul Hipp ve Chris Pennin başrollerinde oynadığı bir komunist kardeşin (Vincent Gallo) ölümünün kardeşleri Ray ve Chazi (Christopher ve Chris) italyan mafyasına dahil etmeyi konu alan dramatik mafya filmidir. Dağıtım firması October Films'dir. Filmin ismininin (The Funeral) Türkçeye çevirimi "cenaze"dir.

https://tr.wikipedia.org/wiki/Cenaze_T%C3%B6reni_(film,_1996)

insanların vicdanlarını rahatlattığı yerdir. aslına bakarsanız gereksizdir. boğucu ve hüzünlü bir ortamdır. bunun yerine hristiyanlar gibi bir tören yapmak daha sempatiktir. konuşmalar, şarkılar felan...

Yanlış hatırlamıyorsam, neandertal dönemde ortaya çıkmış idi. Zaten bu neandertaller bizi bitirdi, biliyorsunuz ilk kokoş bunlar, süslenmeyi de bunlar başlattı. Benim ay gözaltı kremi sürüp çiçekli böcekli ciciler giyinip ortalıkta eda etmem hep bumlar yüzünden.

Yanlış hatırlamıyorsam, Ölülerine mezar kazar, önce altına bir ahşap zemin hazırlar, üstüne cenin pozisyonunda ölen kişiyi yatırır, sonra yanına birtakım objeler koyarlardı.

Bu nevi bir şeydi, akşam Kitaplığıma bakmam gerecek, emin olmalıyım.

Peki, din bu törenden sonra mı doğmuştu? Sanıyorum kronolojik sıra bu şekildeydi.

Kafam kazan gibi ay bunaldım.