bugün

pamuk ninelerdir.genelde leblebi ve kuru üzüm karmasıdır, bayattır, misafirliğe gittiği evlerde çocuklara dağıtmak için daima yeleğin cebinde bulundurulur.
pamuk saclı dedelerdir aynı zamanda. cocukken bak benim cebimden ne cıkacak simdi diye sorup, sonra buyuk bir hevesle baktıgımda, leblebi ve kuru uzum bulmamla sonuclanan rituelimiz. o yıllarda sevmezdim ne leblebiyi ne kuru uzumu, hep dedeme baska kuruyemis yok mu diye sorardım. icten ice bozulurdum hatta, cimrilikle suclardım dedemi. nasıl ozluyorum simdi, leblebiyide kuru uzumude, dedemide...
kısaca namı dayıdır.eğer sizin muhabbetinizi severse cebinden fındık,fıstık ne çıktıysa ikram eder ve dostça muhabbete devam eder.
torununa boş gitmek yada karşılamak istemeyen 65-70 yaş üzeri, cumhuriyetin ilk ve orta yıllarını ve o yokluğu gören nesildir. ellerinden öpülür.