büyük bir bunalımın eşiğinde olmak

insanda derin üzüntülere neden olan bir haldir.

Bilmiyorum. Büyük bir çıkmaz içine giriyorum. Bazen diyorum, neden ben. Sorunlarımın yüzde 90 dan fazlası ise maddi anlamda. Kredi borçları falan. Batak bir halde, ne olacağını bekliyorum.

Böyle olmamalıydı. Bunları hak edecek birşey yapmadım. Keşke çektiğim krediyi kendim kullansam, içim yanmazdı.

Böylesine bir bunalıma doğru giderken, yeni yeni sorunlar da kendisini gösteriyor. Bu nasıl bir haldir diye düşünürken, neden yaşadığımı da merak ediyorum. Mezar mı, hapis mi ? Kafam allak pullak. Geçmiş ne güzeldi halbuki. Geriye dönün seneler.