büyüdüğünü kabullenememek

ben pek alışmadım hala , sokakta top , saklambaç , yakalambaç oynarken veya internet cafede cs1.5 -nfs2 - mt2 oynarken çok mutluydum , cuma günleri istiklal marşını söyledikten sonra eve koşmakta paha biçilmezdi.Hele izlediğim o çizgi filmler , ben yaş olarak büyükte değilim yaş 22 ama hayatın kol gibi girdiğini çok iyi hissediyorum.

Bazen yaşıtların evlenip yuva kurarken sen kardeşinle oyun hamuru oynayıp hayatı sorgularsın.

Onu siktirettik, kışa hazırlık yapmak lazım.

Zor geliyor sanırım , hayat geçirdikçe öğreniyorsun. illa bir dost bir sevgili kazığı değildir bu kimi zaman ailen bile olabilir seni yerle bir eden.

Kabullenmek istemiyorum ama 20 yaş dişi buna izin vermiyor.

Peter Pan sendromu.

Cocukca hevesleri istekleri birakamayan bireylerin durumudur. Hala yolda balon görünce hemen alasim geliyor pamuk şekere dayanamıyorum lunapark asigiyim. Gel de kabullen.

(bkz: sözlük çoluk çocuk dolu azizim)

Özellikle 30 sonrası kaçınılmaz bir hal alıyor. Gençliğinin kıymetini bil, zaman nasıl geçmiş anlamazsın derdi babaannem. Ergeniz tabi anlamıyorsun.
Geçenlerde liseden sınıf arkadaşımla karşılaştım, okuldan sonra hiç görüşmemişiz. Konuşurken sanıyorsun ki sanki dünden bahsediyoruz, o kadar taze anılar ama gel gör ki en az 15 yıl geçmiş üzerinden.
Velhasıl, zor da olsa büyüdüm galiba sözlük.

otuzlu yaşlardan sonra geçip giden zamana baktığında "vay be zaman ne çabuk geçiyor" diye iç geçirdiğin durumdur. aslında kabullenmeyiş yaşanılan pişmanlıklar için keşkeler için. yoksa zaman bu akıp gidecek elbet durdurmak mümkün değil.

arkadaşlarım kuzenlerim çevrem patır patır evlenirken bir zorluk yaşıyorum bu konuda.

Gidip gidip capri sun içen, buzlu dondurmaları ve patlayan şekerleri hüpleten, hatta bakallardan artık bunları utanarak alan ama sorarlarsa ya kardeşim var açıklamasını kafasında kurmuş olan, arkadaşlarına annemi özledim diye mesaj atan çocukluğu elinden kayıp gitmiş zavallı benimdir.