buyuk sarkicilarin kibirlerini yenebilmesi

saygideger bir sarkicinin sozleriyle baslayalim

''kibirimi yenebilmek icin, bir simitcinin elini optum. evet optum. bunu sahip oldugum kibiri yenebildigimi gostermek icin yaptim. bu kibiri yenip de el opemeyeneler utansin.''

kendisi muhtesem bir sarkicidir, ustundur. kitleler onun pesinden kosar, hayranlari cicek yollar, kizlar tarafindan bafilenir, her sarkisi hit olur, halkin arasindan gelmistir. cok ustun ve muhterem bir sahsiyettir kendileri. lakin ben adini bile hatirlamiyorum. ilk defa radyoda duydum. benim lumpenligim.

herkesin kendine ait bir cevresi bu sebeple kendine ait bir dunyasi vardir. bu sozuyle kendisi, adini bilmedigim bir sarkiciya ayar vermistir, cok pis lafi koymustur. oysa en buyuk ayari kendisine buyuk bir ironiyle vermistir. o bir simitciyi alt seviye bir insan olarak gormekte, onun elini opmenin, alt seviye bir insanin elini opmenin erdem olduguna inanmaktadir. kendine ait bir erdemi vardir, fakat bu erdem insanlari alt-orta-ust seviye olarak ayirmaktadir. oyle bir erdemdir yani.

ve bu insan, erdeminin verdigi bu kibiri yenebilmistir. o cipi olmayan, villasi olmayan, ray ban takmayan, paris ten alisveris yapmayan, o alt seviye insanin elini opmustur. onun cipi vardir, villasi vardir, ray ban takar, paris ten alisveris yapar, kizlar onu bafiler, bunlar onu ustun insan yapar. evet yapiyormus.

ve bir de kralcilar var. o oyle muhterem bir insan ki, bir simitcinin dahi elini opebilmistir. diger sarkiciyi sevenler, bu kibirliligi yenme erdemine cevap bulamazlar. ezilirler, buzulurler. cevap bulamazlar.