bugün

küçükken yaptığım harekettir. hem hanginizin koltuğunun altında yok ki?
okulda sıranın altına sürmek versiyonu da bulunan küçükken zevkle yapılan eylemdir. faydalarıysa burun yollarını açıp daha rahat nefes alabilmektir.
çok kolay bir iştir. dayanılmaz bir hafiflik hissi bırakır geride.
ilk fiili her yaptığımda ulan acaba diye içimden geçirip sonra vazgeçtiğim şey.
fırlatıp birinin kafasını yarmaktansa, daha zararsız iğrenç hareket.
ev içi temizlik dönemi geldiğinde, temizliği yapan kişi tarafından hiç hoş karşılanmayacak ve mide bulanmasına sebebiyet vermesi kuvvetle muhtemel olan durumdur.
vazgeçilemeyen eylemdir, çocukluğun verdiği mallıktan kaynaklanır.
(bkz: tuvalet fayanslarına sümüğünü yapıştıran tip) versiyonu da mevcuttur.
sümüğün, koltuğun üstüne bir yere sürülemeyecek olmasından ötürü yapılan harekettir.
her çocuğun yaptığı bir davranıştır. bu davranış koltuğun altına sürme işlemi bittikten sonra parmağın ağza sokulup temizlenmesi ile devam eder * söylenecek söz yoktur.
çoğu insanın yaptığı, benim hayat boyu hiç yapmadığım eylemdir.
her gün en az 1 defa yaptigim temizlik şeklidir.
koltuk 150 lira, sümüğü koltuğun altına sürmek paha biçilemez
genelde lavaboya gitmeye üşenildiği durumda yapılır, yakalandığımızda; kim yakaladıysa seni deniorum bakalım heryeri temizlionmu denilir.
Yenmesi daha caiz kabul edilmiştir. *
(bkz: burnunu karıştırıp masanın altına sürmek)
karizmatiktir. Ama sonra bacak masanın altına sürtünmeyecek.
hayatım boyunca bunu hiç yapmadım.
ne ergenlikte ne şimdi.

bence siz malsınız.