burnu kaf dağında olmak

aşırı kibirli,kendini beğenmiş,inatçı bir gururu olan kişilere söylenen sözdür.

kaf dağının bir hayal olduğu düşünülürse,burun sahibinin kendine duyduğu beğeni de bir hayalden öte değildir

kişinin kendisini dünyanın merkezinde sanıp, sadece kendisinin, her b.ku bildiğini sanması, herşeyin eksperi olduğuna kanaat getirmesi; genelde bu tür kişiler, bir süre kendilerini süper insan, çok gelişmiş kişilik gibi görseler de, sonucunda, kötü sona bile bile katlanırlar...

Meyveli ağacın dalları yere eğilir, meyvesi yoksa dalları havaya uzanır.

kendini diğer insanlardan çok daha üstün gören , benim gibisi bu dünyaya gelmedi gelemez diyen insan kompleksi.

(bkz: kompleks)

ötezeka, göç edesi beyin, heykeli dikilesidir.

(bkz: kibir)

biraz kendini beğenmiş ama daha ziyade kendinden başka birşey beğenmeyen, bir nevi armudun sapı üzümün çöpü tadında davranan insanlar için kullanılan güzide deyim.

hatta şarkısı da vardı galiba...

onun burnu kaaaf dağında
söz söylenmez yanında
lalalala diye.

egoist insanlar için atalarımızın söylemiş olduğu manidar söz.