bugün

balkonumda kumrular yuva yapmış.
iki tane de yumurtamız var. bugün yarın doğar bebelerimiz.
Aylardır boş yere ağlamışım kocaman bir hiç için, seveni kullanmak insanlığa sığar mı? Bi anda ne oldu bilmiyorum ama saplanan eros oku çıktı böyle sonra o yara da pıt diye gitti. Bildiğin pıt diye yani. Sonra gülmeye başladım bir anda. Sövmöyöm kö örtök sövmöyöröm dedim. Yaktım bi marlboro. Fal baktırdım. Geleceğim aydınlık, fallarım hep çıkıyor benim.
Ulan dedim, ne çok şey oldu bir yılda, dolu dolu geçirdim. Üzülecek tek bir şey göremiyorum. Bugün farkında vardım her şeyin, koy götüne.
aklıma gelme günleri pekte seyrekleşmişken doğum gününün geçtiğini yirmi gün sonra bugün farkına vardım.
Duygularımdan tam da emin olamadığımın (bkz: bugün farkına vardım)
telefonum çok sessiz.
Uzun zamandır 90lardan müzikler gecesi yapmıyormusum. Simdi baya bir şarkı indirdim. Ben de diyorum niye enejim yok.
Bir kıza açılma konusunda çok hamlamışım...
Artık zamanı geldi.
Ruhen çökmüşüm.
Artık fiziksel olarak etkilemeye başladı.
Üzüntüden hasta oluyorum sürekli.
Bu dert kanser etti adamı dedikleri ben olacağım galiba.
inanmazdım böyle şeylere ama düşünmekten içime atmaktan kanser olacağım galiba.
Şansımı çok zorluyormuşum. Biraz akışına bırakmak gerek.
70 yaşındada aynı tas aynı hamam olacam.
Bazı şeyleri çokta şey yapmamak gerekiyormuş.
Çevremdekileri kırıyorum fakat kırarken farkında değilim.
kendimden başka kimse kıymetli değil.