buda as sharm foru rikht

ingilizce'ye "Buddha Collapsed Out of Shame", türkçe'ye "utanç" adıyla çevrilmiş, iran'lı muhsin mahmelbaf adlı yönetmenin filmi.
bu film, taliban'in 2001 yılında buda heykellerini yok ettigi köyde geçiyor. roma ve san sebastian'da özel ödüller kazandı.

tombul yüzlü, şirin küçük Baktay, annesi ve kardeşiyle birlikte buradaki mağaralardan birinde yaşar. Komşusunun küçük oğlu Abbas ile oynamak isteyen, onun ders çalışmasını hayranlıkla izleyen altı yaşındaki Baktay, okula gitmeye karar verir. Abbas'ın defterinde yazılı komik hikâyeler gibi hikâyeler dinlemek, okumak ister. taliban rejimi yüzünden, büyümek zorunda kalmış küçük erkek ve kız çocukların dramını anlatan harika bir filmdir.

gerisini anlatmam, izleyiniz.

dün cnbc-e de yayınlanan muhteşem sanat filmi. sanırım bütün oyuncular amatör ama kesinlikle çok etkileyici bir film. sırf başroldeki küçük kızın ifadeleri, doğallığı için defalarca izlenebilir.

dünyanın ve insanlığın bambaşka yönlerini hatırlatan, vurucu bir yönetmen yorumu eşliğinde izlenebilecek, bol bol ağlamak isteyenler için ideal sayılabilecek bir seyirlik.

çok etkileyici bir film. şu an cnbc-e de tekrarı yayınlanıyor. izlemeyenler kesinlikle izlesin.

sınıftaki ruj sürme sahnesi bir de, baktay'ın köpekten korktuğu sahne beni benden almıştır.

çok etkileyici, düşündürücü ve mutlaka izlenmesi gereken 2007 iran yapımı film. baktay'ın okula gitmek istemesi üzerine kurulmuştur. ancak buda'nın heykellernin yıkıldığı bir coğrafyada, bu mantıkla büyüyen, tek eğlenceleri savaş oyunu olan çocukların arasında bunun neredeyse imkansız olduğu gösterilir. baktay rolündeki çocuk için bile izlenilesidir aslında. onun masum ve tombik yüzü için... ayrıca filmdeki küçücük çocukların hiçbirinin ellerinin çocuk eli gibi olmaması yıpranmış çatlamış olması da dikkati çeker.* "seni rahat bırakmaları için öl baktay!" cümlesi ile de biter.

su kadarlik ömrümde izlediğim en anlamli film, ölene kadar herkese tavsiye edeceğim.
öl baktay öl; ancak ölürsen özgür olabilirsin..

Kesinlikle izlenmesi gereken filmlerin başında gelir. Çok fazla birşey söylemeye hacet yok, zira duygu dolu bir film. Özellikle final sahnesi insanı dumur eder, utandırır.