bu ülkede muhalefet yok

bir jargon. kendi yönetememe krizini de muhalefete yükleme araclarından en değerlisi. şimdi birçok şakirt ve ''tarafgir'' üşüşmeden başlığa yazalım, belirtelim. muhalafetten anlaşılan salt meclistekilerden ibaret değildir. birçok demokratik kitle örgütü bulunmaktadır ve toplumsal muhalefetlerini yükseltmelerine sözde fırsat tanınır. ancak her koşulda baskı, şiddet gibi bin bir çeşit yöntemlerle, toplumsal tepkiler ve doğalı itibariyle bir halk muhalefetinin önüne akla gelebilecek her yöntemle gecilmeye calışılır. sonra sırasıyla halk seviciliği üzerinden argümanlarla, muhalafet yok hezeyanları dört bir yanı kaplar. bunun özü ve gerceği, yönetememe krizinden başka bir şey değildir.

işin garip yanı bu ülkede iktidar da yok.