bu gecelerin bir anlamı olmalı

onu düşündüğüm her gecenin bir anlamı olmalı... herşey mükemmeldi \"ona seviyorum ulan anla işte\" diyene kadar... sabahlara kadar mesajlaşmalar, derdini dinlemeler, derdimi anlatmalar... Onunla gülüp onunla ağlamalar, ben derdimden ağlarken onu güldürmeler... neden çenemi kapayıp sabahlara kadar görüşmedim diyorum, ulan aptal her gece yalnızlığımı paylaşan biri vardı hiç değilse neden susmadın ha neden? o da yalnızdı benim gibi, benimle neredeyse aynıydı dertleri; ailevi sorunları, karşı cinse biten güveni... dertdaşttık ben anlatırdım o akıl verirdi, o anlatırdı ben akıl verirdim ama hep benden bir adım öndeydi genç yaşına rağmen hayata bakış açısı... o girene kadar hayatıma intihara meyilli ve bu hayatta 1 saniye daha yaşarsam çevremdekilere zarar veririm diye düşünen ben, bi faydam yok hiç kimseye, sevdiğim ve beni seven biri olmadıktan sonra yaşamanın ne anlamı var diyip intihara kalkışan ben, öyle bir güzellik gördüm ki dünyamı döndürdü, feleğim şaştı ne yapacağımı bilemedim, üstelik benimle konuşmaya çalışan oydu... ilk kez biri benim durduk yere halimi, hatırımı soruyordu... şaşkındım tabi genellikle ben uğraşırdım böyle şeyler için kimse beni aramazdı en yakın 2 dostum haricinde veya ne yaptın nasıl oldun diye soran olmazdı şaşırmıştım aldığım ilk mesaja, gariptir telefon numaram da yoktu onda, nerden bulduğunu hala söylemez, hala dediğim işte söylemedi hiç hala\'sı yok artık amk... gün aşırı mesajlaşmalar ben unutsam bile onun beni unutmayıp ne yaptığımı sormaya devam etmesi şaşırtıyordu beni... ben yoklamaya başladım bi süreden sonra ben rahatsız ettim ben bunalttım... 7/24 mesaja, geceleri telefon görüşmelerine kadar gittik ilk defa sesini duyduğum anda anladım \"tamam\"she is the one\" dedim... yasak aşk o andan itibaren başladı benim için mesafe uzak bile olsa amına koyarım dedim. onun için okurum dedim, onun için üniversite kazanırım işimi gücümü bırakırım dedim, yanına gider telefonla yapacağımız görüşmeleri yüz yüze yaparız dedim... herşeyi düşündüm o ilk sesini telefon da duyduğumda... ne kadar da dıdımın dıdısı olsa bile sonunun gelmeyeceğini bildiğim için düşünüyo insan ister istemez... her neyse yine ben sevdim ve yine sevilmeyen ben oldum... dayanamadım mesaj attım geri konuşmaya başladık o eskisi gibiydi ama ben değildim içten konuşması, öğüt gibi mesajları, gülmesi, içimi burkan yanında olsaydım da sarılarak beraber ağlasak dediğim o ağlama sesi, bi anda durdu kalbim... sarhoşluğun verdiği güvenle dayanamadım sildim rehberimden numarasını cevap vermemeye başladım, bi süre sonra mesajlar kesildi, twitter\'dan engelledim, facebook\'tan engelledim hiçbir şey söylemeden. zaten sonu yoktu bunun, bir daha açılmasına gerek yoktu aynı konunun... onsuz her geceme bir anlam yüklemeye çalışıyorum artık, boşluktayım, yalnızım ve sevmiştim gerçi hala seviyorum... telefon numarasını ezbere bilmiyorum Allah\'tan yoksa sarhoş sarhoş ona yazardım şimdi... onun yerine artık buraya yazıyorum... hayatıma girmeden önce nasılsam bin kat daha beterim artık... haftada bir kez intiharı düşünürken her anım intihar oldu... öldüremiyorum da kendimi onu yapmaktan bile acizim... yine saçmalıyorum yine sarhoşum bu gece de her gece olduğu gibi ağlıyorum sensizliğe...

seviyorum ulan anla işte...