bozuk cihazı tamir edince çocuk gibi sevinen baba

bi de parça arttırıp ''bunları fazla koymuşlar'' diyenleri vardır.

sevinçleri fazla uzun sürmez çünkü yaptıkları şey kısa bir süre içinde tekrar bozulur ve bir daha iflah olmaz.

birşeyler başarma hissi baba da olsa insanı mutlu eder. aslında hepimiz asla büyümeyen çocuklarız.

normal bir davranıştır, sonuçta o bir babadır.

tamirciye kaptırmadığı paranın düşüncesinde olan neşeli babadır.

- heyooo, cayır cayır çalışıyor ketıl. kahve yapayım mı lan size?

+ bozuk değildi ki zaten o. ben sabah tamir etmiştim erkenden.

- sus lan, cevap verme babaya!

bozuk cihazı her götürdüğü tamircinin kar marjı az diye "abi bunu tamir ettireceğin paraya yenisini alırsın" deyip başından savdığı babadır.

bu baba benim babamdır. emeklilikten midir nedir? önceden evde bir şey bozulunca annemin kırk kere söylediğini hatırlarım dün gibi. şimdi seri üretime geçti. her şeyi ama her şeyi tamir ediyor hatta bozup yeniden form veriyor. emekli olunca en son şöyle bir söz sarfetti ve ben durumun vahimiyetini gördüm: " yav adamlar her şeyi icat etmiş, bana bir şey bırakmamışlar, ben ne yapıcam?"

-çalışıyor! oleeeeeey... de bu ne işe yarıyor?
+baba sen onu nerden buldun?
-kızım bu titreşip duruyo, ne bu?
+fransadan arkadaş getirmiş, masaj aleti...
-çalışıyooooooor!!! oleeeeeeeeey!!!

meclis tv izlerken desteklediği partinin milletvekilinin rakip parti milletvekiline laf giydirdiğinde alkışlarla tempo tutan baba ile aynı doğrultudaki babadır. içindeki çocuğa zaman zaman sarılabildiğinin de göstergesidir ayrıca