boslukta hissetmek

bircok nedenden dolayi yasanabilecek bunalti ve bosluk hissidir. sevgilisinden yeni ayrilmis bünyenin icinde bulundugu durumdur. kendine gelememe durumudur, hicbir seyden tat alamamadir, sirf yasamis olmak icin yasamadir.

olumsuz etkilerin biraraya gelmesi sonucu, kisinin ruh halinin ne yapmak istedigine karar verememe durumudur.
bunye, hicbirsey yapmak istememek seklinde tepki verir bu tip durumlarda.

(bkz: bu boşlukta insan ne yapar)

(bkz: uçmak)

(bkz: kendini uzayda hissetmek)

(bkz: bungee jumping)

park banklarında oturmuş sevgililerin önünden geçerken, etrafındaki herkes basarılı olmus, sen basarısızken, dostunu kırdıgında, anneni yere yıgılmıs gördügünde, yıldızı kayarken yakaladıgında, ...

bir baska deyisle insanın yalnız oldugunu anladıgı anlarda içerisine girilen hissiyattır.

her zaman olumsuz etkenler ile ortaya çıkmaz. aslında kendini boşlukta hissetmek, hayatın arkasını görmeye başlamak demektir. hayatın korkunç durağanlığını; arkadaşlar, gülmece, televizyon, hobiler, konuşmak, sevmek ve bunun gibi kendini oyalayıcı şeylerden uzakta kalarak hissetmektir. kimi zaman isteyerek, kimi zamansa çaresiz.

felsefe ve uzantıları, yazmak, bilgelik ve sarhoşluk belki de bu yolda en samimi tutunaktır; sizi ara yollara saptırmadan, dosdoğru yüzünüze çarpar boşluk hissini. yine de pek çok insan katlanamaz boşlukta durmaya, boşluğa benzemeye. yüze yapılan makyaj gibi hayatlarını ne kadar çok katmana boğarlarsa, hayatlarının da o denli yaşamaya layık olduklarını düşünürler. böyle düşünürler, çünkü tersi durumunda egoları sallanır. ego ise asla ve asla kişi için şakaya alınacak bir iş değildir. bir nevi 'ben'lik putudur ego.

kendini boşlukta hissettikçe birikir insanın içi. düşünceler duygu olur ve ağzında kelimeye dönüştüğü anda ise bozulur, sihri kaçar; sizi "kaybeden edebiyatı" yapmakla suçlatır. halbu ki duygu, içinizdeki boşlukta hiç de kaybeden edebiyatı değildir. gece gibi gerçek, duvar gibi önünüzde durmaktadır.

'ben' vardır ve bir de 'boşluk'... gerisi laf torbası. gerisi yaşanmış olayları güneşin altında hiç bıkmadan tekrarlamak. vazgeçmeyip boşlukta kalmak ise hiç şüphesiz ki azizlik değildir de nedir?

alışkanlıklarından vazgeçtiği zaman insanın başına gelicek olan durumdur. bir süre böyle yaşanır daha sonra vücut bu duruma alışır. *

her zaman hissedilebilecek bir seydir. yalnızlıktan kaynaklanan duygudur.

hayata dair her şeyden elini eteğini çekenin yaşadığıdır. bir şeyler hissetmek, bir şeylere sahip olmak ister ancak bir türlü boşluğunu dolduracak birilerini ya da bir şeyleri bulamaz.

ya sonra? sorusuna cevap alamadığımız anlardaki duygudur.

aldatmak icin sevgilinin kullandigi en gecersiz bahane.

bir anda arabeske dadanmayı sağlayan hallere çıkar yolun sonu..

(bkz: ruyada ruya gorurken ruyadan uyanmak)

aciz ve çaresiz kimselerin içi boş söylemidir. hiçbir insan boşlukta değildir, aşk acısı çeken de parası olmayan da bir zaman sonra bunları telafi edecektir. geçici yaşanan olumsuz hisler daha iyisi bulununca anında ortadan kalkar ve hayata aynen devam edilir. kendini iyi hissetmenin en iyi yolu olumsuz hiçbir şeyi kendine dert etmemek ve siklememek.

çok şey yapmak zorunda olmakla hiçbirşey yapmak istememek anında hissedilen duygu.

(bkz: lig bitince kendini boşlukta hissetmek)

içinde bulunduğum durum... kötü hisseder insan kendini efendim. çok kötü...

(bkz: sevgiliden ayrılmak)

insanın bazı durumlar karşısında ne yapacağını bilememesi, karar mekanizmasının kaybolmasıdır. ne olduğunu, ne yapacağını bilememektir kısaca. fakat en kısa zamanda kurtulunması gereken durumdur.

yanlis adimlar atmadan önce hissedilen duygu.

uçağa binen herkesin hissetiği bir duygudur kendileri.

sahip olduğun herşey bir anda gitmiş yapayalnız ve hiçbirşeysiz kalmış gibi hissetmektir. böyle durumlarda insanlar büyük hatalar yapabilir, dikkatli olmak gereklidir.

beraberinde hiç dolmayacağı hissini de getiren his.

(bkz: ) ~~
(#)

bu bakınızların halet i ruhiyesi.