bosluk hissi

Hayatı yaşamak için bir amacınız veyahut inancınız yoksa peşinizi bırakmayacak histir.

Ya dünyevi ve aslında dünya tarihine,cosmosa baktığımızda hiçbir değeri olmayan amaçlar peşine düşeceksiniz ya da ölümden sonrasına inanacaksınız.Başka türlüsü zor.

görsel

Bunu da bırakayım şöyle,camus abimizden.

Ulan her şeyim tamam bir git artık hissidir. Sözlük 2016da buraya yazdıklarımı gördüm evet o zaman bu his çok haklı bir histi ama şimdi ne alaka bırak lan pesimi.

zamanla kavga etmeye başladığında, ruhunu mengene gibi sıkıştıran his.

büyür, büyür ve dünyada tatmak isteyeceğin tüm duyguları yok etmek istercesine içi sıkıntı dolu bir balon yaratır. patlasa da rahatlasam dedirtir bir süre sonra...

yaşadığın anın göreceliği ruhunu daraltır sanki. anlar, anılar birbirine girer. olmak istediğin yerde, olmak istediğin insanlarla, yapmak istediğin şeyleri yapıyor görünürsün; oysa bir anlam ifade etmez bunlar. sanki bir astral seyahatte; bakar görmez, duyar dinlemez, bilir anlamaz bir haldesindir. bedenini bile doğru düzgün hissetmezsin. bir uyuşma gibi damarlarından yayılır. beynini uyuşturur önce, en sonunda kalbine ulaşır. hayallerin, umutların, isteğin, zevkin, yaşam sevincinin bittiği noktaya götüren bir köprüdür o boşluk hissi. kimileri köprüden isteyerek geçer* ve sonunu kurtuluş olarak görür, kimileri ise tutunur hayata. geçmese de o his, inatlaşır ölümle...

olanların, bitenlerin, gidenlerin, dönenlerin, kalanların ve başlangıçların anlamını yitirdiği zamanda, zamansızlık içinde kısılı kalmış gibi döner durursun. kafanı vurduğun duvarlar arasına kıstırılmış bir hayvansındır o an. katatonik bir yaşam bekler artık seni köprüyü geçmeye cesaretin yoksa. yalnızlıktan ve korkudan bile titreyecek mecalin kalmaz sonra. uçurumda, kendine sarilip aglamak avutamaz...

vurgular, tonlamalar, noktalamalardır ihtiyacınız olan ama o boşluk kara delik gibi yutmuştur tüm çözüm yollarını... beklersin, neyi beklediğini bilmeden... beklersin bu his geçsin diye... beklersin bitmesini... bir şarkıdır o an tutan seni. o da biter; sen zaten bitmişsindir...

"anne, ne olur bana sarıl. beni sev, beni tut; anne, düşüyorum. korkuyorum! ağlamıyorum artık, kanıyorum...
anne, lütfen ellerimi bırakma. beni kendime inandır, bana hayatı sevdir; anne, içimden geceler geçiyor...
anne, tek başıma dayanamıyorum. kendim olmama izin vermiyor bu dünya. anne, ölüyorum..."

-ben, şahsen, bizzat kendim-

(bkz: her şeyden vazgeçmek)

Hayatını kaplayan ya da kapladığını sandığın en büyük olguyu kaybettiğin anda hissettiğin duygudur. Hiç kimsen ya da hiç bir şeyin yokmuş hissinin sürüp gitmesidir.

bir sabah uyanırsın. sonra düşünmeye başlarsın sıcak yatağının içinde ve sorarsın "neden ?" diye. yok... hiç bir cevap gelmez aklına. uyanmak için hiç bir nedenin kalmamış...

aslında her zaman var olan lakin; o anki duygular çerçevesinde fazlasıyla ortaya çıkan, höd diye kalma, bir an karanlık bir kuyuya düşme ve varlığın o an için anlam ifade etmediği hisler bütünü.

çocukken çok olurdu da ismini koyamazdım.

fiziksel olarak sadece uzayda hissedilebilecek hede

genellikle bir şeyin bitiminde ya da başlangıcında oluşan durum.insan ne yapacağını bilemez, zaman geçmek bilmez ve alternatif saçmalıklar denenir.genellikle bu dönemde yapılan şeylerden pişman olunur.* *aman dikkat.

insanın bir problemi olmaması ve oyalanacak bir konu bulamadığında ortaya çıkan rahatsızlık verici his.