bugün

bazı filmler vardır, bitiş jeneriği girer, yavaş yavaş ayağa kalkılır, exit' doğru ilerlenilir, derken hoop perdeden diyaloglar duyulmaya başlar. neymiş daha bitmemiş. yönetmen abinin ne menem bir üstad olduğunu höykürmek için bize yaptığı muazzamteşem bir sürpizi sonucu hikayenin asıl finali biz sinemanın dışına adımımızı atıp, gözlerimizi oğuşturup, ulan film izlerken ortalık manita kaynamış, bi daa filme gidersem iki olsun dediğimiz anlarda gösterilmektedir. öle yönetmenin var ya ta.. *
(bkz: pulp fiction) *
insanı dondurup gelecekte aynı yaşta uyandırma fikrini taşıyan konusuyla ve finalinde açılan gözle vanilla sky.
x-men 3

--spoiler--
prof. xavier'nin (charles xavier) ölmediği anlaşılır.
--spoiler--
dawn of the dead, elbette.
(bkz: house on the haunted hill)
karayip korsanları. ulan 4 yıl sonra farkettim son sahnesini.*
genelde jachie chan filmleri. (lan bu gavur isimlerini yazması amma zor.)
sinemada götün oturmakla kalkmak arasında kalmasına neden olan filmlerdir.
(bkz: yaşamın kıyısında)
yahşi batı da sonundaki kamera hataları mı desem, çıkarılmış sahneler mi desem gibi bölümlerin varlığı sebebiyle bu kategoriye girer mi? yoksa onu başka kategoriye mi soksak.

neyse sezen aksu söylüyor
(bkz: beni kategorize etme)
(bkz: aliens vs predator)
karayip korsanları dünyanın sonu . arkadaşım o filmin sonuda şöyle bitmişti dediğinde farkettim filmin sonunu izlemediğimi. *