bugün
- anın görüntüsü18
- yigitzsche17
- icardi190511
- psikoloğa gitmek mi içki almak mı14
- evlenmek istememek ama yalnızlıktan da sıkılmak22
- junkman13
- sözlük kızlarının elleri şuan napıyor sorunsalı14
- erdoğan'dan sonraki başkan19
- başıboş köpek sorunu25
- görümceniz sizi engellese ne yaparsınız14
- çok fazla çirkin erkek olması13
- erdal beşikçioğlu'nun öğle yemeği24
- sexting haram mıdır24
- sophie dee'nin memeleri11
- sözlük erkeklerinin bugünkü kombinleri11
- kurtlar vadisi pusu rezaleti11
- aleyna tilki nin annesi12
- cengiz ünder'in bıyığı12
- ölmeye karar vermek19
- erdal beşikçoğlu'nun işçilerle yemek pr çalışması10
- mehmet şimşek'in türk milletine yerel halk demesi15
- icardi1905 silik olsun kampanyası14
- sağlıklı cinsel bir yaşamım var neden konuşuluyor12
- motorcu fırlama hafif demir demirkan tarzı yazar15
- 18 nisan 2024 fenerbahçe olympiakos maçı59
- assembly kodu11
- iremga8
- fenerbahçe taraftarı9
- ezgi mola9
- annem baban uğur dündar dedi9
- kuva'i milliye ne ise hamas da o dur20
- ali koç8
- fenerbahçe13
- arda güler16
- altıncı filoya karşı namaz kılmak12
- uludağ sözlük discord grubu9
- yazarların en rum özelliği15
- ismail kartal19
- konstantinos tzolakis9
- sadece sennn9
- türkiyede bütün yiyecek fiyatları aşırı fahiştir16
- ups boobss nerelerde ramazan da bitti11
- eybırın manyağı kıskanması14
- kadın ayağı kokusu11
- erkeklerin bir kere küsünce geri barışmaması18
- flörtlerinizin ortak özellikleri21
- beni seviyor musunuz8
- anksiyete psikolojik değil fizyolojik bir sorundur11
- bacaklarımdan tahrik olan kız olduğunu sanmıyorum14
- yazarlardan parfüm önerileri14
bisikletin ön tekerleğini havaya kaldırmak sureti ile gerçekleştirilen eylem. racon dereği bu işlemi yaptıkdan sonra bisiklet bir süre bu şekilde sürülür.
ben küçükken her çocuk gibi bende bisikletim olması için yanıp tutuşuyordum. ama annem olacak kadın sağolsun, babamı bisiklet almaması için sürekli fiştikledikliyordu. neymiş, bisiklet alırsa ben tehlikeli işler yaparmışım da trafiğe çıkarmışım da sonra başımıza bela olurmuş. ulan yok işte evimizin önünde ki boş arazida sürecektim bisikleti başka bir niyetim yoktu benim. tek kötü niyetim bisikletle önünü kaldırmaktı. aslında bisiklet istememin temel nedenlerinden birisi buydu. televizyonda görmüştüm, motorların önünü kaldırıyorlardı. bende kesinlikle yapmalıydım bunu, eh o yaşta motor kullanamayacağıma göre güzel bir bisiklet beni paklardı.
çok yalvardığımı hatırlarım bisiklet için.
belli bir zaman sonra unutmaya başlamıştım artık. umutlarım iyice sönmüştü. yine evimizin önündeki boş arazide arkadaşlarla oyun oynuyoruz, gözüme bir şey ilişti bir anda, babam yokuşun başında eve doğru geliyordu, normalde pek sikleyeceğim bir durum değildi bu, ama bu sefer bir değişiklik vardı, yanında birde bisiklet vardı. ulan o yaşta götüm tavana vurdu bir an için. o bayırı nasıl koştum aşağıya kadar anlatamam. arkamda da çakal kardeşim damladı. bir anda aramıza buz gibi bir hava girdi kardeşimle. bir bisiklet vardı ve ona bikmek isteyen iki çocuk.
neyse ben bisikleti bir şekilde kaptım, sonra evin önündeki boş arazide hemen sürme denemelerine başladım. o güne kadar hiç bisikletim olmadığı için ilk başlarda zorlandım. bir kaç gün içinde alıştım. artık hazırdım bisikletin önünü kaldırabilirdim.
unutmam mümkün değil; saat bir buçuk filan. evin önündeki araziye çıktım bisikletimle. başladım sürmeye, iyice alıştıktan sonra sıra asıl olaya gelmişti. kardeşim de uzaktan izliyor beni. neyse, bir denedim iki denedim ama yok gücüm bisikletin önünü kaldırmaya yetmiyor. küçüğüz tabi normal. neyse bir kaç deneme sonrasında pes ettim, olacak gibi görünmüyordu.
hani bazı hikayeler tam da bitti denilen yerde başlar ya, yaşadım lan ben bu geyiği. hemde o küçücük velet halimle yaşadım. tam vazgeçmiştim ki bisikletin önünü kaldırmakdan, gözüme biraz ilerideki hafif rampa takıldı. artık fiziğe nasıl yatkın bir beynim varsa, "o rampayı çıkarken kaldırmayı denersem olur bu iş" dedi içimden bir ses. hemen bir u dönüş yapıldı, bisiklete binildi, ilerlemeye başlandı, rampaya yaklaşırken heycan artık hat saffaya ulaştı. rampaya geldim son bir güç ile önüne asıldım bisikletin. ananı avradını; bisikletin önü kalktı lan havaya.
işte buraya kadar herşey çok güzelken, beklenmeyen bir sorun oldu o anda. bisikletin önü kalkmaya devam etti. yer ile olan açı otuz, kırk beş, yemiş, doksan derken salak bisiklet ters döndü ve kafamın üzerine düştüm. sanılanın aksine kafama değil koluma oldu olan. kolum kırıldı. o yaşta o acı, aman tanrım bu nasıl kaderdi. kardeşim hemen eve koşmuş tabi, ben yerdeyim, yere sıfır bir açıdan annemin koşarak gelişini izliyorum. sonrasınıda hatırlamıyorum.
olan benim koluma birde babamı kulaklarına oldu. kendi derdimi bıraktım adama üzülmüştüm. annem her kadın gibi fırsatını bulduğu için allah ne verdiyese giydirdi babama.
ondeçian sonrada bisikletle çok kazalar grdim ben. en sonunda bisiklet kariyerinin benim için pek mantıklı olmayacağını anladım. insandık; büyüyorduk bir şekilde. kestim bisiklet denen aletle aramdaki ilişkiyi.
ama bisikletin önünü kaldırmak dedin mi ben dururum orda arkadaş, söyliyeceklerim vardır o konuda, söylerim yoluma öyle devam ederim.
ben küçükken her çocuk gibi bende bisikletim olması için yanıp tutuşuyordum. ama annem olacak kadın sağolsun, babamı bisiklet almaması için sürekli fiştikledikliyordu. neymiş, bisiklet alırsa ben tehlikeli işler yaparmışım da trafiğe çıkarmışım da sonra başımıza bela olurmuş. ulan yok işte evimizin önünde ki boş arazida sürecektim bisikleti başka bir niyetim yoktu benim. tek kötü niyetim bisikletle önünü kaldırmaktı. aslında bisiklet istememin temel nedenlerinden birisi buydu. televizyonda görmüştüm, motorların önünü kaldırıyorlardı. bende kesinlikle yapmalıydım bunu, eh o yaşta motor kullanamayacağıma göre güzel bir bisiklet beni paklardı.
çok yalvardığımı hatırlarım bisiklet için.
belli bir zaman sonra unutmaya başlamıştım artık. umutlarım iyice sönmüştü. yine evimizin önündeki boş arazide arkadaşlarla oyun oynuyoruz, gözüme bir şey ilişti bir anda, babam yokuşun başında eve doğru geliyordu, normalde pek sikleyeceğim bir durum değildi bu, ama bu sefer bir değişiklik vardı, yanında birde bisiklet vardı. ulan o yaşta götüm tavana vurdu bir an için. o bayırı nasıl koştum aşağıya kadar anlatamam. arkamda da çakal kardeşim damladı. bir anda aramıza buz gibi bir hava girdi kardeşimle. bir bisiklet vardı ve ona bikmek isteyen iki çocuk.
neyse ben bisikleti bir şekilde kaptım, sonra evin önündeki boş arazide hemen sürme denemelerine başladım. o güne kadar hiç bisikletim olmadığı için ilk başlarda zorlandım. bir kaç gün içinde alıştım. artık hazırdım bisikletin önünü kaldırabilirdim.
unutmam mümkün değil; saat bir buçuk filan. evin önündeki araziye çıktım bisikletimle. başladım sürmeye, iyice alıştıktan sonra sıra asıl olaya gelmişti. kardeşim de uzaktan izliyor beni. neyse, bir denedim iki denedim ama yok gücüm bisikletin önünü kaldırmaya yetmiyor. küçüğüz tabi normal. neyse bir kaç deneme sonrasında pes ettim, olacak gibi görünmüyordu.
hani bazı hikayeler tam da bitti denilen yerde başlar ya, yaşadım lan ben bu geyiği. hemde o küçücük velet halimle yaşadım. tam vazgeçmiştim ki bisikletin önünü kaldırmakdan, gözüme biraz ilerideki hafif rampa takıldı. artık fiziğe nasıl yatkın bir beynim varsa, "o rampayı çıkarken kaldırmayı denersem olur bu iş" dedi içimden bir ses. hemen bir u dönüş yapıldı, bisiklete binildi, ilerlemeye başlandı, rampaya yaklaşırken heycan artık hat saffaya ulaştı. rampaya geldim son bir güç ile önüne asıldım bisikletin. ananı avradını; bisikletin önü kalktı lan havaya.
işte buraya kadar herşey çok güzelken, beklenmeyen bir sorun oldu o anda. bisikletin önü kalkmaya devam etti. yer ile olan açı otuz, kırk beş, yemiş, doksan derken salak bisiklet ters döndü ve kafamın üzerine düştüm. sanılanın aksine kafama değil koluma oldu olan. kolum kırıldı. o yaşta o acı, aman tanrım bu nasıl kaderdi. kardeşim hemen eve koşmuş tabi, ben yerdeyim, yere sıfır bir açıdan annemin koşarak gelişini izliyorum. sonrasınıda hatırlamıyorum.
olan benim koluma birde babamı kulaklarına oldu. kendi derdimi bıraktım adama üzülmüştüm. annem her kadın gibi fırsatını bulduğu için allah ne verdiyese giydirdi babama.
ondeçian sonrada bisikletle çok kazalar grdim ben. en sonunda bisiklet kariyerinin benim için pek mantıklı olmayacağını anladım. insandık; büyüyorduk bir şekilde. kestim bisiklet denen aletle aramdaki ilişkiyi.
ama bisikletin önünü kaldırmak dedin mi ben dururum orda arkadaş, söyliyeceklerim vardır o konuda, söylerim yoluma öyle devam ederim.
yiyorsa arkasını kaldırda sür bisikleti hadi bakalım denilesi bisiklet vıdıvıdısı.
(bkz: tek teker arif)
herkesi inanılmaz etkilediğini sanmaktır.
bisiklet kullanmayı hiç beceremeyenleri daha da sinir etmeye yarayan bisikletli insan hareketi.
güncel Önemli Başlıklar