bisikleti olan çocuğa bir tur versene diyen çocuk

bisikleti olmayan çocuktur.

umudunu kaybetmemiş çocuk.

hayatın sillesini o küçüçük yaşta yemiş çocuktur.

bisikletin alınıp o bir turun hiç bitmediği anlardır. bisiklet sahibinin başka bir bisikletle, bisikletini çalan çocuğu karış karış mahallenin heryerinde aramasıdır.

(bkz: bmx)
(bkz: 18 vites)

yanlış anlaşılmaya müsait çocuktur.

-hamit vay süper bisikletin. versene bir tur.

-ya verirdim ama shimano vites olduğu için veremem.

-neeeeee.. * * *

diyalog tamamen gerçektir. ****

bir turla bile mutlu olacak fakir ama gururlu çocuktur. lakin zengin çocuk o bir turu çok görür açıkcası haklıdırda zira fakir ama gururlu olduğu kadar yavşak olan çocuk asla bir turla yetinmez öküz gibi bütün mahalleyi gezer ancak o zaman verir bisikleti.

-*ulan vermeyeceğim demiştim. ama yine verdim. pişman oldum. ne diyecem ben babama. anası ağladı jantın

-yeter a.q ağladığın ilerde çalışır öderim.

(bkz: zenginler de ağlar)

eğer bisikleti olan çocuk sırf bu cümleyi duymak için bisikletine binip, bisikleti olmayan çocuğun önünden geçiyorsa, bisikleti olan çocuğun götüne o bisikleti sokmak gerektir.

tavırlarına göre sevgi duyulası ya da gıcık olunası çocuktur. kimileri bisikleti öyle bi ister ki, bisiklet sahibi çocuğu dövmekle tehdit eder veya o çocuğa küfürler savurur. zaten çocukların bi kısmı tam anlamıyla "çakal" yetiştirilir, ilk öğretilen şey insanları kullanmak olur. bazı çocuklar zorla aldıkları bisiklete öyle hoyrat davranır ki, bisiklet sahibi çocuk daha bisikletinin tadını çıkaramadan ondan mahrum bırakılır. kıskançlık mıdır? yetiştirilme tarzı mıdır? çok aile öylesine çocuk sahibi olup sokaklara salar, ve onlar için masrafta bulunmaktan kaçınır.

bunu diyenlerin bazıları şerefsizdir. bir gün böyle isteyen çocuğa verdim, gece getirdi bisikleti. 1tur bursa çevresinde atmıştı galiba. 1 tur derken nerede atacağını da sormak lazım.

mazlum çocuktur fakat küçük emrahtan hallicedir, hala umut var.

Hayat yarışına 1-0 mağlup başlayan çocuktur.

+ kamil o bisiklet ne lan bir tur versene nolur bokunu yiyeyim.
- dönde verim lan ehehehehe.
+ öhöhöhöh.

isteği kabul olduğunda o çelişkili bir tur ifadesini eşşeğin vajinasına* su kaçırmak deyimini kullandıracak kadar uzatacak olan çocukla, reddedilmesi durumunda ulan iyi ki biskiletin var al da bi tarafına s.k* ifadesini kullanacak olan yine aynı çocuktur.
(bkz: ver oğlum kardeşine bir tur)

ilkokuldayken sıklıkla başıma gelen durum.

okul evime yakın, antalyalı olduğum içinde havalar özellikle yaza doğru ve sene başı çok müsait olduğundan okula bisikletle giderdim.

köy okulu olduğu için bir sürü arkadaş taşımalı eğitimle gelirdi ve benim bisikleti görünce inanılmaz imrenirlerdi, bi bineyim mi, bi tur atayım mı diyenler falan çok sık olurdu.

önceleri ulan arkadaşlık ne olacak diye veriyordum ancak bir baktım el elin malını sikine takmadan kullanıyor.

hızlanıp fren kasanlanları mı dersin, ön kaldırmaya çalışan ibneleri mi dersin baktım hep zarar hep zarar. artık yok vermiyorum falan dedim, bindirmedim.

bi gün öğlen yemeği arasında kızın biri çok ısrar etti bi bineyim diye falan yok olmaz, olur olmaz derken;

-kantinden sana bi çeyrek tost getireyim ancak 5 dakika tur atayım. dedi.

baktım gayet yerinde bir yaklaşım. tamam dedim, hatta bi de meyve suyu al 7 dk bin dedim.

kız aldı geldi ben yemeğime başlarken casio saatimden de kronometreyi başlatıp dedim hadi süren başladı.

tam 7 dakika sonra aldım bisikleti.

bu durum çok hoşuma gitti, sonra dedim böyle günde 3 kişi bulsak harçlıklarımı harcamadan doyarız dedim yaydım bunu sınıfa. müthiş bir talep oldu. bırak harçlılları harcamamayı gelir kapısı bile oldu.
tur başı 50.000 lira alıyordum. 6 sıfır daha atılmamıştı o zaman.

neyse bu bir hafta falan böyle devam etti amk nerden duyduysa müdür benim bu işten para aldığımı duymuş, geldi bir sürü fırça çekti, iki de tokat çekti. bir daha bisikleti getirme dedi falan ocağıma kilit vurdu pezevenk herif.

sonra da diyorlar ki bizim insanımız neden girişimci değil. al işte gördük girişimciliğin sonucunu.

neyse efendim böyle bir anımdır. bisklete her binişimde, okulun önünden her geçişimde aklıma gelir b durum.

şimdi o bir tur binmek için sıraya dizilen arkadaşlar kendi çocuklarına bisiklet sürmeyi öğretiyor. hayat ne hızlı geçmiş farkedemiyor insan bazen. geriye de böyle hoş anılar kalıyor işte.

her şeyin para olduğunu daha o yaşta, çocuk yaşında öğrenen minik yaratıktır.

para yok, doğal olarak bisiklete ayıracak bütçe de yok!
ama o 18 viteslinin sahibi?
onun babasında para var, doğal olarak onun bir bisikleti var!

onun, parası olduğu için havası yerinde olan, ve vitesli bisikleti olan o çocuğun bir bisikleti var.
parası olmayan senin, tur için peşinde koştuğun o çocuğun bisikleti var.
tur verebileceği bir bisikleti...
tabi isterse...