bugün

(bkz: ölmek)
eninde sonunda unutacaktır. en zoru birini toprağa gömmek değil bir telefon yakınındayken ona ulaşamamaktır.
(bkz: biyolojik açıdan babam olan şahsiyet)*
bir zaman kavramı olarak "sonsuz" irdelendikten sonra oturup düşünülmesi gereken konudur. ayrıca inançlı insanlar için geçerli olmayan bir önermedir.
ölüm değilse ayıran, pratikte her zaman yanlışlanabilme ihtimali bulunan önerme...
Arada bir aklı yoklayan kişidir ayda bir, belki yılda bir.
zordur, eğer iki taraf da yaşıyorsa bile isteye çekilen ve çektirilen bir acıdır ki Evrende her şey birbirinin etrafında döner, çarpışır ve içinden geçer; yıldızlar, galaksiler ve insanlar. Buluşmamayı sadece insan seçebilir.
Şu an yaşadığını fakat nerede olduğunu, ne yaptığını bilememektir.
ölmüş olması durumu acı ama gerçek. ölen ölüyor ve bir daha görmeyeceğiz. onlar öldü anlıyor musun, öldü.
Bizim siniftaki oruspu cocuklarini gormemek olsa mesela seve seve kabul ederim.
çok korkunç bir şey bence. henüz ölmeyen birini de sonsuza kadar göremeyebiliriz ama göremiyorsak yapacak bir şey yoktur. nasipte varsa görürüz. mesela ben aylar sonra da olsa canan atay'ı görmüştüm ama belki de artık denk gelemezsem göremeyeceğim.
Dedemi mezardan çıkarmayı istediğimi düşündüğüm ilk andan sonra yaşadığım panik atakların yegane sebebidir.

Daha çaresiz hissettiren pek az şey var sanırım.
Ben bazen kardeşlerimle bir araya geldiğimde suskunlaşırım.
izlerim onları.

Düşünürüm.
Şimdi içlerinden biri olmasa ne yaparım diye.
Hakikaten zor bir durum.
Ölmüştür.
Ya da ölecek kadar vazgeçmişizdir.
Öf! Lan çok acıklı ve iddaalı yak bir sigara yak.
yarım kalmak ve ömür sonuna kadar giderek tükenmektir. belki de ölüm nedenim olacak bir kederdir.