birini mutlu etmeye çalışmak

aslında daha çok kendini mutlu etmeye çalışmaktır. çünkü birinin mutluluğu dan kendine pay çıkarmanın vicdani rahatlığı çok başka bir şeydir.

Mutlu olmasını istiyosan seviyorsun demektir... Seviyorsan onun mutluluğu senin mutluluğundur buna göre sen de mutlu olursun.
"Birini mutlu etmeye çalışmak = Kendini mutlu etmeye çalışmak" olur

kendini mutsuz etmeye çalışmaktan başka bir şey değildir.
fakat insan sevdiği kişi mutlu olunca da mutlu olur bu yüzdendir ki sevdiklerinizi mutlu edin.

yanlış bir şeydir. öncelikle kendi mutluluğunu önemsemeli insan; ardından kendine fazla gelen mutluluğu diğerlerine dağıtabilir.

EĞER KARŞINDAKiNDEN KARŞILIK ALABiLiYORSAN GÜZELDiR AKSi TAKDiRDE CAN SIKICI OLABiLiR.

Mutlu etmeye çalışılan kişinin içtenlikle gülmesini sağlamak demektir.

Parka geldik arkadaşımla şimdi, çocuk parkı denebilir.
Salıncakta sallanıyorum, o bacakların üstüne bir cisim geliyor ya işte o salıncaklardan.
Sırf biraz mutlu olması için uğraşıyorum.
Espri falan yetersiz. *
Evet şişkoyum ama hala sığıyorum.

cebimdeki son parayı kaldırımda uyuyan bir dedeye verdim. verdiğim 10 liraydı, öğrenciyim ve başka param yoktu. uyanınca görecek ve en azından o gün aç yatmayacak. belki soğuk kaldırım taşından kurtaracak gücüm yok ama küçük bir gülümseme yaratabilirim. aslında anlatmaya çalıştığım dün iyilik yapmış olmam değil. ben neden dün paramı ona verdim? neden çoğu insanın yaptığını yapıp yanından geçip gitmedim, bir kaç sanıye sonra unutacaktım. durdum ve sevindim buna, itiraf etmek gerekirse en çok hala insan olduğum için sevindim. ne zamandır gerçekleri görmez, çığlıkları duymaz olduk. ne zamandır bir adamın kadının çocuğun aç aç sokaklarda dolaşması normal karşılandı. neden izin verdik buna? hepsine nasıl yardım edebilirdik ya da edebiliriz bilmiyorum ama vicdanımın yerinde olduğunu bilmek o gün aç kalmama değdi. içim acıdı belki de çoğu kişinin yapacağını yaptım bilemiyorum. ama bi insanı o halde görmeyi normale çevirdiğimiz için anlayamıyorum bizi. çoğu insan yapmaz mı zaten bunu? yapar
öyleyse bu toplum dediğimiz kim?
böyle böyle insanlardan soğuyorum, topluma ait hissetmiyorum kendimi.

kendini mutlu etmeye çalışmaktan çok daha zordur.

aşık olmakla eş değerdir.

birde karşıdakinin sana senin verdiğin değerin yarısını bile vermiyorsa işte o çok koyar.

dünyanın en güzel şeyidir. onun etrafında dönmek, ne isterse yapmak insana huzur verir. ki vicdan sahibi insanlara mutlu edilen kişinin kim olduğu tesir etmez. ister bir dilenci olsun, ister sevgili, ister anne baba.
ve herkesin mutluluğu için uğraşan insanlar hep bir yerde hata yapar. biri mutlu olurken diğerinin kalbi kırılır. tehlikeli bir oyundur esasında.

Eğer değen biriyse yapılacak en iyi şeylerdendir. ama değmiyorsa ona rağmen çabalanıyorsa boşa gider, yapılmamalıdır.

"bunalıyoruz çocuk bunalıyoruz
biçim veremediğimiz şeylerin
biçimini alıyoruz"

demiş şükrü erbaş... ne alaka demeyin, bir daha düşünün.. neden bunu söylediğimi anlayacaksınız.

mutsuz olacağınız yolunda ilerlediğinizin işaretidir bu istem. denemeye başladıkça da anlarsınız zaten.

öncelikle mutsuz olduğu şeyleri, onu mutsuz eden şeyleri bilmekten ileri gelen şey.

geri tepen olaydır. insanlar nankördür zira. yediği kaba pislerler köpek misali. o yüzden çoğu insan için bunu yapmak zaman ve güven kaybından başka birşeye sebep olmaz.
kıymet bilmezliğiyle seni de yaptığına yapacağına pişman eder.

karşılıksız olması halinde bir süre sonra üzüntü verecek eylemdir. hep siz mutlu etmeye çalışırsanız sonunda mutsuz olan siz olursunuz.

"birini gerçekten mutlu etmek istiyorsanız ona bira ısmarlayınız"

(bkz: tekelci hilmi)

eğer ki mutlu edilmeye uğraşılan kişi sevgili statüsünde ise olay çok daha zordur çünkü mutsuz olmak için elinden geleni ardına komaz bu kişi. *

karşılık düşünmeden yapılanı, ama karşılığı da alınanı makbuldür.

hiçbir iyilik cezasız kalmaz.

sonrasında ne olursa olsun boşuna olmayandır. elbet herkes farkına varacak yapılanların.

mutlu olanın gözünün içini görmekle sonuçlanırsa harika olacak olaydır.

gözünün içindeki sevinç var ya dünyalara bedeldir

sanki kişi kendini mutlu etmeye çalışır gibi. birini mutlu ettikçe, onu mutlu gördükçe morali yükselir, mutlu olur. mutluluk da paylaşıldıkça artar mı? hıhı!!!