bir şeyi paylaşmadıkça o şeyi yaptığına inanmamak

Geçen yaz okullar acılasıya kadar bir bistroda kasiyerlik yaptım. 4 kişi çalışıyorduk vardiyalı olarak. Aralarında 2 yaşında oğlu olan abla dedigim ve öyle gördüğüm biri vardı. Çocugu kabakulak geçirmis izin istemisti şeflerden. Sonraki gün cocugunun kulagının fotografını gösterdi etrafa. Garipsemiştim. Kimse ondan bunun ispatını beklememiş yalnızca yalancı durumuna düşmemek, dedikoduya sebebiyet vermemek için yaptıgının farkındaydım. Yoksa cocugunun kabakulak oldugunu fotograflayıp gösterince kendisinin buna inanması kulaga ne kadar sacma geliyor öyle degil mi?

Görmediğimiz şeye neden inanalım ki?

Aynen öyle şu popüler kültür postmodern dünya bir türlü yakamızı bırakmıyor.

Örnek vermek gerekirse: mesela deyim haline gelmiş bir cümle paylaaşacağım "dün ne yediğini hatırlamamak"
Çoğu kez bunu kullanmışızdır hatta bi' zamanlar kullandıydık ama artık kullanamıyoruz.

Arkadaşla bir tartışma anında "olum sen daha dün ne yediğini hatırlamıyorsun" diyorum.

Cevap şu: (snap storye girerek) bak işte oğlum bi' buçul bol tereyağlı diyerek, iskender fotoğrafı gösteriyor.

Yazık çok yazık...

artık yapılanların fotoğraflanmasını da geçtik fotoğrafını çekmek için yapılan/alınan şeyler var.
(bkz: makyaj)
(bkz: evcil hayvan)