bir şehri özlemek

bir aşkı özlemektir genelde.

"kalır bi sokakta bir genel telefonda
bir soru yanıtında bir komşu suratında
kalır bir pazarda, bir kahve kokusunda"

geride bırakılanların acısıdır.

şehirle 'bir' olmuş birinin, ait olduğu yere ulaşma isteğidir.
bir şehir özlenir; ama aslında sevdiğiniz şehir siz nereye giderseniz peşinizden gelir. asla terk edemezsiniz onu.

bir şair şöyle özetler;
'kartalların kanadı bende olsa uçsam uzak diyarlara...
seni ve istanbul u görsem.'

(bkz: söze ne hacet)

ilkay akkaya'nın en sevilen parçalarından biri.

sözleri:

Yandığım ateşlerden savrulan küller bile yanardı
Taşıdım yana yana en yaman zamanlarda sevdanı
Ölümün kol gezdiği o karanlık ve hain günlerde
Ağlayan çocukların sessiz çığlıklarında ben vardım

Işığım sensin ben sana koşan pervane
Hasretin yüreğimde muratsızım biçare
Yana yana döne döne divane

Mardin kapı şen olsun
Etrafın gül-ü bağ olsun
Seni yaman özledim Amedim

Acının tarihini yazsan da zulüm gelip sende soldu
Yollar ile ırmak gelip senin kalbinde buluştu
Hasretim gelip kederden düşlerine kardeş oldu
Newroz ateşleriyle yanıp sönen dağlarda ben vardım

Işığım sensin ben sana koşan pervane
Hasretin yüreğimde muratsızım biçare
Yana yana döne döne divane

'Mardin kapı şen olsun
Etrafın gül-ü bağ olsun
Seni yaman özledim Amedim'

Bir şehri tam kalbinden
Beyninden vurup gitmek.

izmirli olup da izmir dışında okuyanların çok çok iyi bildiği duygudur.

o şehirden ayrıldığında dikiz aynasından gördüklerin yüreğini acıtıyorsa ve yavaş yavaş gidiyorsan nereye gidersen git özlemezsin. yok hiç düşünmeden kavuşacağın yere biran önce ulaşmak için gaza basıyorsan özlemezsin o terkettiğin şehri.

ayrıyken yaşadığın, kokladığın, hissettiğin şehri özlemektir.

istanbul'u özlemek hiç bir şeye benzemez,
zaten istanbul'da hiç bir şehre benzemez...

gurbetteyken ve eğer mecbursan bambaşka bir acısı vardır.
o sokakları duygu selidir ah ah..
(bkz: gurbet)

guurbetteyken yaşanan duygudur, memleket hasretidir bir nevi. ankara bile özlenir mesela.

özlüyormuyum evet tabikide özlüyorum seni yaşadığım, seni tanıdığım, sana aşık olduğum şehri. fakat öyle hatıralar bıraktınki arkadanda, bırak yeniden gitmeyi adını bile ağzıma almamaya çalışıyorum o şehrin bu kadar özlerken. umarım sevgili bir gün yeniden gidebilirim beni tam kalbimden vurduğun o şehre, ne işe yarayacaksa. nedenmi sevgili şehri özleten sensin eskişehir orda yerinde ve bir yere gideceğini sanmıyorum ama sen gidipte dönülmeyen yerdesin birdaha dönmemeyi seçtin gittiğin yerden. sensiz hiçbirşeyin anlamı yokken ne anlamı olabilirki eskişehirin ne işim var orda. haklıyım sevgili evet bu sefer haklıyım ne peşinden gelicem nede o şehre gideceğim ikinizde özlemimde kalacaksınız bundan sonra.

bazen bir kişiyi özlemekle özdeş bir duygudur.

insan doğup büyüdüğü benimsediği şehirden ayrı kalınca içine hüzünlü bir duygu belirir sevgiliye duyulan özlem gibidir.

"Acının tarihini yazsan da zulüm gelip sende soldu" mısrasıyla bana hep özdemir asaf'ı hatırlatan güzel mi güzel, hasret mi hasret şarkı...

içinde özleyecenek olanla mümkündür.

sevgiliye duyulan özlemin bir başka şekilde dışa vurmasıdır.

sıla özlemi.

güneşli bir güne uyanmakla başlarsa gün şayet,
özlüyorum seni istanbul.
tek kişillik kahvaltımı hazırlıyorum.
birileri üsküdarda kahvaltı yaparken.
hiç uyanmak istemiyorum aslında.
uyanıp nerde olduğumu hatırlamaktan korkuyorum.
hikayelerim yok bu yalnız şehirde.
tek kişili hayatta.
keske o yıllar geriye gelse.
kalabalıklar yine benimle olsa
güneşli havalarda bir kadıköy görsem.
akşamına taksime geçsek.
özlüyorum seni istanbul. bana yaşattığın acılarda olsa bazen...

bıraktığın hatıraları, tanıdık yüzleri, denizden gelen iyot kokusunu, çocukluğunu özlemektir. evini özlemekir.

bir koku duyduğunda (tanıdık bir koku) içinde dalgalanan özlemdir.
sokaklar da yemekler kadar, oteller de baharatlar kadar kokarlar çünkü.

(bkz: konstantin kavafis)

bir şehri öylece bırakıp gitmekle* de sonuçlanabilir, ağlamaktan ölünebileceğinin bir çeşit kanıtıdır.

bir şair demiş ki;

Gözlerimden dökülen yaş denizi ıslatıyor
Sevda kilim, hasret nakış, gönül derdi dokuyor
Çatlayası deli yürek 'sen sen' diye atıyor
Oy gece gözlüm oy, istanbul seni kokuyor.

(bkz: Serdar Tuncer - sen istanbul kokardın)

aslında şehri değil,şehirdekileri özlemektir.

eğer bir şehre özlem duyuyorsan demek ki o şehirde güzel ve hoş zamanlar geçirip mutlu ve iyi bir hayat yaşamışsındır yada hiçbiri olmasa bile huzur vardır ki bir şehre özlem duymanın en temel noktasıdır.
(bkz: huzur) adı bile insana rahatlık veriyor.