bugün

bu akşam gökyüzünün neşeli yıldızlarından birisinin daha kayıp gittiğini gördüm. ağlayarak gururlu bir bakışla uzaklaşıp gitti. her zaman gülümseyen gözlerinden dökülen yaşlarla beraber, kalbimde insanlığa karşı duyduğum sempati de buna eşlik ediyordu.

şeytanın hançeriydi belki kalbine saplanan. işte odur en büyük hançer. işte odur asıl şeytan. şeytanın hançeridir, umutsuzluk. şeytan önderlik ediyordu, kayıp giden yıldıza. yani umutsuzluktu onu intihara sürükleyen.

aradan aylar geçiyor.. mezar taşının kenarından geçen insanların kahkahalarını duyuyor. işte o zaman kendine acıyor. aslında kendine değil bir umut ararken, umudunu kaybedenlere acıyor.