bir televizyon maymunu olarak çocuklar

(bkz: bir şarkısın sen) programının ekranda oynattığı * çocuklardır. ben de çok severim çocukları ve gerçekten çok tatlılar fakat bunu kazanç kapısı haline getirmeleri asıl beni üzen.

mesela barış manço'da yaptı çocuklarla bir program fakat eğitti, öğretti. biz de hayran
hayran izledik, yalan mı? beni eğitmedi diyen herkes vitaminsizdir, böyle biline vesselam!

Ama gel gör ki bu program başta ekran başındakiler olmak üzere oradaki tüm çocuklara ileride bir gün küçük emrah veya ceylan * olma umudu dışında hiçbir şey vermiyor benim naçizane fikrimce.

üstelik yıllar sonra bu (vitaminleri sömürdükleri) çocukların meyve vermesi bekleniyor. ulan verse abidin verirdi be.. ilk popstarımız oydu, değil mi? ne star ama! ne oldu ona? yalan oldu. diğer star arayan programların starlarına ne oldu? tabi ki onlar da yalan..

kısacası kimseye bir hayrı olan bir programdır bu ve geleceğin temellerini oluşturan kolonlara tekmeler atıyor sadece.

bütün dizilerde mutlaka bulunan ve ayrılan çiftleri elli yaşındaymışcasına laflarla barıştıran çok bilmiş çocuklar. * *

reyting uğruna yetişkinleri zibilyon kez piyon etmekten çekinmedikleri gibi çocukların üzerinden de ellerini çekmiyor, sakınmıyorlar. hele hele okan bayülgen in attığı fırça sonrasında kanal zaplarken dahi bir an duraksamadığım program. bahsettiği olay şuydu; led ışıklandırma, cafcaflı göz alıcı stüdyo zeka geriliği olan çocuklara tetikleyici görevi oynuyor ve krize girmelerine sebep veriyormuş. çocukların üzerinden prim yapmaları, yarışan çocukların içine girdiği psikoloji, yaşıtlarının özenmesi hepsi bir tarafa dursun sırf bu düşüncesizlikten dolayı izlenilmemesi gereken tanımlayamıyorum da atv yapımı.
ha bir de bunun bilincinde olup mani olmayanlar sonrasında iyilik sever, cömert insan tribiyle yardım gecelerine koşar adım gider, show yaparlar. sanatçılara öylesine saygı duyuyorum ki çok, çok.
(bkz: rtük uyuma)