bugün

insanı üzen komünist'in ölümü değil, bi insan'nın ölümüdür.

bilili filan demem kayarım ben buna.
önemli olan bir insan öldü diye üzülmektir. ayrıca sen tuncel kurtiz gibi bir insanı sadece ve sadece komünist olarak görüyorsan ve insanlar bir komünist öldü diye ağlıyorlar zannediyorsan evet bu sadece senin beyin yoksulu bir insan(artık sana nasıl insan diye hitap edi"bili"yorlarsa) olmandan kaynaklanır.
orospu çocuğu olmayan her bireyin yapması gereken. *
tuncel kurtiz ile hitleri aynı sohbete konu etmekle kalmayıp, benzetme bile yapabilen zeka!ya sahip olanları görmemizi sağlayan ölümdür. yaş ortalaması yerlerde...
ya bu nasıl bir beyinsizlik arkadaş, bu neyin saçmalığı? burda kast ettiğimiz insan tuncel kurtiz lan. kendi halinde entellektüel babacan aktivist içimizden biri. bu adam dikta mı ki adolf hitlerle karşılaştırabiliyorsun? hayır bu adamın kime ne zararı dokunmuş. yani burda bir sıkıntı var ve anladığım kadarıyla o da senin kafanın içinde.
komunistliği umrumda olmayan ama adam'lığı gün gibi açıkta olan birinin ölümüne üzülmek bu.
gördüklerini, yaşadıklarını tahlil yeteneği olan ve sonuçlarını mesleğini geliştirmek için kullanan, bunun doğal sonucu olarak da işini iyi yapan, takdir gören, önemsenip-değer verilen, hatta kimi zamanlar gıpta edilen,

- "bir sanatçı öldü diye üzülmek" de aynı kapıya çıkar aslında.
bir insanın işidir. bir kominist öldü diye sevinmek ise şerefsizlerin, namussuzların işidir... bütün küfürler onlara gelsin!