bir işkence aracı olarak türk milli futbol takımı

yazıktır be kardeşim, ayıptır!

sen nasıl bir takımsın?

bütün maçlarını 4 er 4 er atarak yensen bu acıyı çektiremezsin. yani ne diyeyim? gösterip gösterip vermemek nasıl bir işkencedir? 1-0 öne geçirip 1-1 i yakaladıktan sonra "hadi hadi sizin olsun maç" der gibi oynayıp son dakikalarda 2-1 yenmek. 2-0 geriye düşüp "gelin la gelin 3. yü atın" diyip, 2-1 yapıp maçı "hadi yine iyisin iyisin iyisin" diye şarkı söyletip, son dakikalarda 2-2 yi yakaladığın yetmiyormuş gibi 3. yü atıp kalecisiz son iki dakika işkencesi uygulamak. sonra fatih terim in taktiğiyle;

-şimcik çocuklar bundan önceki işkenceler iyiydi, fakat bu sefer uzatmaların son dakikasında golü yiyip yerlere yatıyorsunuz, hatta rüştü sen kaleden çıkıyorsun, atamazlar sana çarpar falan aman haa, sonra bazılarınız ağlıyor gibi yapıyorsunuz, bu arada semih sen koşuyorsun ileri, rüştü sen pası veriyorsun, golü atıyoruz ve işkencenin tarihsel içeriğini yerle bir ediyorsunuz, okey mi? okey. konuşmasından sonra, son dakikada yediğimiz gole son saniyede cevap vererek. işkencenin kralını yaşatmak.

ben bir isviçreli olsam 2 gün uyuyamazdım.

bir çek olsam 5 gün uyuyamazdım.

bir hırvat olsam 2 hafta uyuyamazdım.

bir türküm ve 5 ay uyumasamda bu sevinç bitmese...