bir insana siginmak

cinnet an larında yapılan eylemler bütünü. o bir çıldırma hali. hep neden diye sorduğun zaman tüm zamanların. hiç kimse bir liman değil oysa. ve hiç kimse dalgakıranlar uzatmıyor böyle anlarında. güvenmek evet bir insana sığınmak, ama sonunda asla teslim olmamak.

kisinin kendini hayata gommesi

kendini yitirmekle eşdeğer olan harekettir. kendin sana öyle ağır gelir ki, başkasının desteğini ararsın.

ve kendi felaketini yazarsın

kendi felaketini yazarsın...

kişinin kendini belirli bir dönem zayıf hissemesinden kaynaklanır... sıgındığı kişi gerçekten belirli bir olgunluğa erişmiş ise kendisine sıgınana belki de hayatının en büyük derslerini verecek, belki de ilerisi için mükemmel öğütlerde bulunacaktır...

zaten ondan sonrası da sıgınanın artık silkelenip kendine gelmesiyle alakalıdır... ruh bedenden ayrılmadığı sürece yaşamak için bir neden mutlaka vardır, mutlaka bulunur...

tasınmayan dertlere ortak birini aramak ve eger bulabilirsen biraz olsun yükünü hafifletmektir.

hayaldir. çünkü anneniz babanız ya da çok yakın biri yoksa hayatınızda kimse tüm elini vermez. öyle bir el vermiş gibi yapar. siz de inanmış gibi yaparsınız. bir insana sığınmak için kendinden vazgeçmek gerekir. bunun içinde başkasını kendinden çok sevmek. merak ediyorum. başkasını kendinden çok sevenler var mı ve bu uğurda o kişiye sığınmak için kendi varlığından vazgeçmek.
sevenler vardır elbet ama gurur bahanesine yalnızlığa sığınırız. çünkü yalnızlık en büyük sevgilidir. biz döner dolaşır ona döneriz. o bizi sevmese de biz ona döneriz. yalnızlığın içindeki uçurum aşka.

biten bir aşkın ertesinde hissedilmesi muhtemel durumdur.