bile bile günah işlemenin ezikliği

o ne kötü bir durumdur. ve, ne biçim içinden çıkılamaz bir dipsiz kuyu. verdiğin sözden dönmenin kaypaklığını mı söylemeli, yoksa inançların ile davranışların arasındaki çelişkiyi mi?

kişi, bu eylem sonrasında hiçbir bünyenin yardımcı olamayacağı bir ruh hali yaşar. bakmasına karşın göremez. duymasına karşın anlayamaz. dokunmasına karşın hissedemez.

hiçbir şeyi...

(bkz: en sevdigim gunah kibirdir)

(bkz: mastürbasyon)

dedikodu yaparken hissedilen duygunun ta kendisidir. oysa o kadar söz vermişsindir kendine bir daha ağzımı açmayacağım diye.

Kişinin günah kavramını kafasında düzene oturtamamasının sonucudur.

hep söz verirsin kendine bu akşam son cigaram,bu sefer son sevişmem.nasıl bi günahtır bu?nefret ettircek kadardır kendinden.kendine kızarsın ,geçersin aynanın karşına nefret ediyorum senden dersin.nefsinmidir yoldan çıkaran yoksa o aciz kişiliğinmidir kendine bile saygısı olmayan?eziliyorum günahlarımın altında ve yoruluyorum artık günbegün.nerden başlasam diyorum başlayamıyorum çünkü açık yol yok!ben kendimi affetmiyorum allahım sende beni affetme.

bile bile bir dîne mensup olmanın getirdiği bir ezikliğin daniskasıdır. Bu ezikliği, "biliyorum ama cezası neyse çekeriz" diyen tipler hakkını vererek yaşarlar.

çagımızın genel durumudur.