bugün

etraftaki herkesin kendisini beğenme mecburiyetine inanmış, embesil, klavye delikanlılığından başka hiçbir boka yaramayan, karşısına çıkan herbişeyi-işi-kişiyi burun kıvırıp reddikten sonra "o kadar üniversite okuduk diploma aldık devlet bize iş vermedi..." gibi diyerek hayatı boyunca konuşan,

davranışlarının ve tarzının yanlış olabileceği söylendiğinde bunu bir garip ideoloji, din felsefe kılıfıyla savunayım derken iyice boka batıp en sonunda (bkz: kader utansın) diyerek ortalığa iyice sıçıp batıran ve son olarak en nefret ettiğim insan modelidir.

ulan yavşak! hangi yaralı parmağa işedin? bir gün babanın işini öğrenip anlamaya çalıştın mı? bir gün annene kendi isteğinle (odanı toplamak dahil) kalkıp yardım ettin mi? bir gün sadece 4 5 lirası olmadığı için eve ekmek götüremeyen ama eşşek gibi çalışan bir insanın yerine kendini koydun mu? bir gün buzu oluşturan havalarda tezgah bekledin, çöl sıcaklarında fırında çalıştın, tarla çapaladın,en azından 3 4 çocuğu yanına alıp iyi ve doğru şeyler öğreteyim bari diye çabaladın mı?

bunlardan en az 3 4 tanesini yapmadıysan zorrrrrt! kusura bakma da hiçbir bok hak etmiyorsun. en iyi iş senin olacak, en iyi arabalara bineceksin, en güzel kızlarla-erkeklerle gezeceksin...

(bkz: hassiktir) derler adama...