benden duymani istedim

bir şeyleri önce söyleyenin kazandıgı bir devirde yasadıgımız düşünülürse haklı bir eylemdir. önce söylemeye calısan kişi ne kadar saf ayagına yatarsa da, kesinlikle masum bir şey değildir. aziz nesin in biz adam olmayız kitabında koşan kazanıyor adlı hikayeyi anımsatan eylemdir. * * *

sonuna kadar samimiyetsiz bir cümledir. hoşunuza gitmeyecek bir şey söylenmeden hemen önce söyler karşınızdaki, sana değer veriyorum, başkasından duyup üzülme diye benden duymanı istedim der, utanmadan. bana ne ulan, kimseden duymak istemeyeceğim şeyi niye senden duyayım, şöyle bir diyalog mu gelişecek zannediyorsunuz:

-benden duymanı istedim
-neyi
-söyleyince kızma ama
-hadi lan söyle işte
-fener zor bir gruba düşmüş abi
-ha siktir

hiçbir zaman bu kadar masum olmaz ondan duymanı istediği şey. genelde şöyle olur. eski ya da değil sevdiğiniz insan gelir şunu söyler

-benden duymanı istedim
-?
-aslında söyleyecektim geçen hafta ama fırsat olmadı
-???
-başka biriyle görüşüyorum
-..

ha siktir bile diyemezsiniz biliyor musunuz, ben de bunu benden duymanı istiyorum, siktir git diyemezsiniz, göt gibi kalırsınız, ben kaldım oradan biliyorum. velhasılı kelam benden duymanı istedim diye başlayan bir cümle varsa ortamdan ayrılın, konuyu değiştirin, söylemene gerek yok deyin, yok ya ben sözlükte okumuştum ne söyleyeceğini biliyorum falan diyin, ama duymayın, benden duymuş olmayın ama çok acı..