benden bi bok olmaz

bunu buraya neden yazıyorum ama artık cidden burama kadar geldi aq. başlıyorum anlatmaya.

ortaokulda bi hatuna aşık olmuştum,hatuna sevdiğimi söyledim o olmaz falan filan yaptı neyse 3 yıl biz bununla konuşmaya devam ettik, ortaokulun sonunda askeri lise sınavları vardı. askeri lise sınavlarını kazandım ve 1 sene devam ettim, bu arada sevdiğim hatun ise memleketin en daşşaklı lisesini kazanmıştı, bu arada arkadaşlarım dahi benim askeri liseyi kazandığımı bilmiyorlardı beni yozgatta bir lisede okuyor diye biliyorlardı neden söylemedim onu da bilmiyorum, halen de arkadaşlarımın bir çoğu bilmiyor. neyse ben bu hatuna duyduğum özlemden dolayı askeri liseden ayrıldım memlekette bir anadolu lisesine geldim, bizim zamanımızda ise anadolu lisesini kazanmak büyük marifet idi. anadolu lisesinde 3 sene devam ettim dersler iyi kötü devam ediyordu, hatun ise aklımdan hiç çıkmıyordu,arada mesaj atıyorum cevap falan vermiyordu. neyse bu 3 yıl boyunca hatunu unutmak için değişik hatunlarla ilgilendim olmadı, fenerbahçe tribünlerini kovaladım yine olmadı,türkçülük turancılık falan onlarla ilgilendik yine olmadı bir türlü unutamadık. 3 senenin sonunda üniversite sınavları geldi çattı,gittik boktan bir bölüme mezun olamadık ama en azından ingilizce öğrendik,hatunda gitti diş hekimi oldu. ardından ankara da işe falan başladı şimdi 2 sene oldu. ben ise yurtdışında bir think tank'in başındayım. ve işin en boktan tarafı ise kadınlarla hiç mi hiç ilgilenmiyorum daha bir kadınla adam akıllı bir ilişki yaşadığım bile söylenemez yani, sabahları iş akşamlar alkol henüz nasıl yaşıyorum onu bile bilmiyorum. yaklaşık 2 hafta önce Türkiye'ye geldim ve memlekete anamın babamın yanına gittim, bu hatunun evinin tam karşısında bir park vardı sonra gittim oraya oturdum yaktım bi sigara yarım saat falan geçti geçmedi hatun geldi. arabadan indi annesiyle sarıldılar koklaştılar ve binaya girdiler. o ara yaklaşık 6 senedir görmediğim sevdiğim kadını görünce ben bi farklı oldum. ortaokulda sıska çelimsiz bir çocuktum,daha sonrasında üniversite ve yurtdışında ciddi anlamda her bakımdan kendimi geliştirdim ve ona layık olduğumu düşündüm bir anda karşısına çıksam mı çıkmasam mı düşündüm bi sigara daha yaktım ve binadan çıkmasını beklemeye başladım 4 saate yakın bekledim bunlar çıktı annesi babası ile birlikte arabaya atladılar. bende hemen koşarak eve gittim ve babamın arabayı aldım. bunları takip etmeye başladım. bunlar nusret tarzı bir yerde akşam yemeği falan yiyorlar bende hatunun 4 masa arkasındayım ben birşeyler söyledim bunları bekliyorum, en sonunda bunlar hesabı istedi ve bende delikanlıyım ya hani bunların hesabı da ödedim. daha sonra hatun garsona kimin ödediğini sormuş amına koduğumun salağı da beni göstermiş, 6 sene sonra uğruna askeri liseden ayrıldığım,çok sevdiğim vatanımı terk etmek zorunda kaldığım sevdiğim kadın karşıma geldi ve bana şunu söyledi : "her zaman için kendini hep üstün gördün hep benim korumaya ihtiyacım olduğunu düşündün, hep benim arkadaşlarımla uğraştın,tehdit ettin, aslından senin tek sorunun dünyanın merkezinde olduğunu düşünmen, hayatta elde edemediğin birşey olmadı beni tanıyana kadar ve beni elde edemedin içinde hırs yapıyorsun boşuna kendini kandırma, sevmiyorsun beni,hatta benden nefret ediyorsun." adete beynimden vurulmuşa dönmüştüm. uğruna herşeyi karşıma aldığım ailemi arkadaşlarımı herşeyi karşıma aldığım kadın bana bunları söyledi, gittim bir mekanda oturdum içtim sonrasında eve gittim ve aileme herşeyi anlattım zaten ailemin bugüne kadar hep yüz karası olmuştum abim ablam hepsi şu anda türkiyenin önemli insanları ben mi avrupa da sikik bir think tank de öylesine konuşuyorum. babama herşeyi olduğu gibi anlattım sonrada doğu türkistana gidip cihad edeceğimi söyledim, babam her zaman ki gibi bildiğin gibi yap dedi. anneme gelince annem bu hayatta benim için her türlü fedakarlığı yaptı asla diğer çocuklarından ayırmadı ve en önemlisi benimle gurur duydu. anneme kalıcı olarak yurt dışına yerleşeceğimi ve artık çok nadiren geleceğimi söyledim. ve helalliğini aldım.
şimdi birçoğunuz diyeceksiniz bunlardan bizene, benim şimdiye kadar güvenebileceğim tek dostum olmadı derdimi anlatacağım yarenlik edebileceğim tek dostum dahi olmadı o yüzden ilerde olur da şehid düşersem birileri en azından hayatımda eksik kalan bazı yanları bilmiş olsun...

gerçekten doğru olan durum.

aramaya inanmaktan bile ayrı bir durum bu. tek harf eksik yazıp başlık açıyorsun. bok yine iyi.

(bkz: benden bir bok olmaz)

(bkz: benden Adam olmaz)

(bkz: ben Adam olmam)

https://www.youtube.com/watch?v=IxBEG2JRm3I

o nasıl yazı allahsız.

insan bir es verir, bir paragraf koyar.

Düşünmeden hareket edilen bir durum nedeniyle ortaya dökülenlere bakılırsa olay göründüğünden daha derin ama keşke hedap ödemek yerine mekanda şans eseri karşılaşmış gibi yapıp müsade isteyip yanlarına oturup gecenin sonunda hesabı ödeyip sonrası için bir yere davet etmek üzere telefonunu alsaydın.

inandığı dava uğruna dünyanın belli çatışma bölgelerine gidip orada savaşan ve kendi algılarıyla şehit olanlara bir sözüm yok ama pireye kızıp yorgan yakar misali savaşmaya gitmek de saçma.

Ayrıca think thank yaparak günümüzde daha çok insan öldürebiliyor malum hepsi ya eski asker ya da siayeyci.

Bence insan öldürmeyi öğrenmeye uğraşana kadar aktivist ol kardeş ve kendi davanı anlat. O kadar okuduğunun bir anlamı olsun. Eğer Allah'a inanıyorsan allah sana akıl verdiyse onu kullanmak üzerine de farz.

Hesabı ödemek nedir amk, hangi çağda oldu bu olay kardeş? Orada okumayı bıraktım zaten.

Ayrıca beterin beteri var la, devamında ne oldu bilmiyorum ama ulan şu an üşenmedim okudum ve git kardeşim git. Tabi cidden böyle bir şey varsa...

bi paragraf koysaydın ya sahi olm tek solukta okutturuyosun. allah bilir kızlada paragrafsız konuştun bunca zaman. kızda ondan böyle tepki koymuş sana. kendini dünyanın merkezi mi sanıyosun olm.

beyler doğu türkistan'a gidemedik, şehit olma işine gelince bir süredir türkmendağı'ndaydım ne yazık ki işler orada da istediğim gibi gitmedi, birkaç tane mücahidin cenazesinde yüzlerinin gördüğü güldüm, mücahitlerin bana karşı bakış açısına gelince sigara içiyorum diye belirli bir süre benimle konuşmadılar. inanmayan adamı bile oraya götürdüğünüz de orada insanların nasıl bir duygu ile iman ettiklerini görseler sırf orada ki samimiyetten inanmaya başlarlar.

tr'ye döndüğümde hala aynı durumlar hiçbir şey yolunda gitmiyor yine, çok şükür nefes alabiliyorum, fakat halen adam akıllı lan bugün de mutluyum dediğim bir günüm olmadı, her akşam aynı olay her sabah olay, akşamda sabaha kadar ki psikoloji zaten yeterli oluyor sabahları ise insanlarla muhattap oldukça daha çok sinirlerim bozuluyor. bu böyle daha ne kadar devam edecek bilmiyorum.

aile konusuna gelince annemle görüşüyorum babamla ise ayda bir iki defa falan adam akıllı konuşmuyoruz. aramıyoruz bile birbirimizi. bu arada annem durumuma çok üzülüyor. onu üzmemek için mutlu taklidi yapıyorum arada bazen fakat onu bile beceremediğim zamanlar oluyor.