ben hep akşam vaktiydim senin için

sevgiliye söylenecek bir sözdür. sıcaktan bunaldığında çıkıp geldiğin, dargın umutlarını seslendirebildiğin, bir solukluk yaşam kaynağın, bir ağaç gölgesiydim ağlayacağın.. yorulduğunda yüreğini serinlettiğin, hüzün denizlerinin acıklı sahibi.. umut yüklü senaryoların umutsuz figüranı, gökyüzünden tufan yemiş sıradan biri..
~ oysa ben hep yangının olmak istemiştim.. tam öğle sıcağında güneş vurduğunda yeryüzüne, gözlerine bakıp öylece kalmayı hayal etmiştim...