bugün

birinin gelmesini uzun süre bekledikten sonra daha fazla beklemenin anlamı olmayacağını düşünüp yola düşmek.
(bkz: beklemeyi beklemek)
beklemekten tiksinmektir.

umudunun bittiği yerlerde başlar bu bıkkınlık. beklenene dair karamsarlıkların çizildiği, kardan adamlara dönüldüğü zamanlardır. yorulmak, susamak ama bogazına kadar tok olmaktır. kendini aldatmak, aslında aldatamadığını bilmek ama yine de devam etmektir.

bıkılsa da geberilse de bırakılmaz beklemek çölde yağmuru bekler gibi bekler özne.
(bkz: ağaç olmak meyve vermek)
beklerken yalnızlıktan kaynaklanan bütün gözlerin üzerinde olduğu düşüncesi bu sıkıntıyı iyice harlar.
bulunduğum durumdur itiraf edeyim. ben kendimin, beklemesinden sıkıldım artık. süper baba dizisinin son bölümünde fikonun nihat'a dediği gibi. " düşünmeye bile korkuyorum, sence neden böyle peki. neden kapıp koyuveremiyorum kendimi, neden her şeyi oluruna bırakamıyorum".