bugün

Bence bebeklerin hayatı çok zordur. Öncelikle her şey bebekler için yenidir, anlamaları ve bilmeleri gereken şeylerin sınırı yoktur. Konuşurlar ama dilini anlayan yoktur, popolarında sürekli iğrenç bir kokuyla ve pişikle yaşarlar, iğrenç ve tatsız yemeklere maruz kalırlar, yürüyemezler, vs. ilk iki yılları çok zordur çok. Bazı şeyler, daha en başta kendisini hemen belli eder.
tek seferde boyları kadar zıçtıkları için yürekleri burkan zorluktur. düşünsene sen 1.80 adamsın boyun kadar pisliyorsun altına..
Katıldığım önerme. Düşün lahana gibi kat kat giydirmişler seni. Kaşınsan kaşınamıyorsun istesende üzerini değiştiremiyorsun.. deneme yanılma yöntemi ile büyüyorsun.
Gorumcemin oğlu dün yanıma geldi. Ben balkonda oturuyorum bana "kale kale" diyor. Bende hemen anladım ve "sana şu an kalem veremem içeri gir dededen iste" dedim. Bebek içeri girdi ve dedesine "kale kale" şeklinde bağırdı ama tabiki dedesi anlamadı. En son imdadına ben yetiştim. En büyük sorun dil sorunu. Kıyamam.

(bkz: swh)
yani tabii zordur ama nasıl bakıldığına göre değişebilir bence. onlar dertlerini ağlayarak anlatıyorlar.
(bkz: bebeklerin şükürsüz varlıklar olması)