bugün

-helena'yla kişisel gelişiyorum başladı-

Başkalarının hayatına özenirken kendi hayatını mahvetmektir.

Ben anlamıyorum, neden hayatını yaşamak ve kötü bir durumdaysan onu düzeltmek için uğraş vermek yerine başkasına bakıp "yaşıyor bu hayatı" diyerek kendisini üzüyor bu insanlar. Özellikle sosyal medya araçlarıyla bu özentilik durumu zirveye ulaştı. instagram'da gezen birinin fotoğrafını görüp de ben neden gezemiyorum diye ağlayan insan tanıyorum ben ya. Kitap okuyan birinin paylaşımlarına özenip de kitap okuyormuş gibi yapıp reklam yapan milyonlarca insan var. Kendisine ait olmayan düşünceleri bol keseden sallayanlar... Her gün okula geç kalmasıyla övünen insan gördü bu gözler twitter'da, iyice saçmalık. Sosyal medya yokken de televizyon falan vardı, evet ama en azından bu kadar göz önünde değildi yaşantılar. insanların, gündelik hayatından kopup da başkalarının paylaşımlarıyla yaşayacak kadar delirmişliği yoktu en azından.

Birilerine özenip de olmadığınız bir insan gibi yaparak pazarlamayın kendinizi. Üç gün sonra öleceksiniz. Bir, iki, yüz, bin ya da bilmem kaç beğeniden fazlasını alın yanınıza. Yaşayın kendi hayatınızı doğrusuyla yanlışıyla, ne kaybedeceksiniz? Valla pişman olursunuz da helena demişti dersiniz.

-helena'yla kişisel gelişiyorum bitti-