bağlanma kuramı

1969'da John Bowlby tarafından geliştirilen bir teori. psikolojide bireyin başka bir kişiden yakınlık bekleme ve bunu sürdürme eğilimidir. bu kurama göre insanlar yine insanlar için araç olmaktan öte birer ihtiyaçtırlar ve sosyal varlıklar olmalarından ötürü buna mutlak bir şekilde gereksinim duydukları kabul edilir.

bazı kuramcılara göre kişinin yetişkinlik çağında kuracağı ilişkilerin niteliği ve bu ilişkilerden oluşan beklentiler, küçükken anne ile kurulan bağlanma ilişkisi ile belirlenir.

yetişkinlerde bağlanma türleri genel olarak dörde ayrılır. bunlar güvenli bağlanma, kayıtsız bağlanma, saplantılı bağlanma ve korkulu bağlanmadır. güvenli bağlanma olumlu bir bağlanma türüdür ve herhangi bir kaygı içermez. kişisel özerkliklerin yitirilmeyip korunduğu görülür. kayıtsız bağlanmada ise kişi kendine değer vererek başkalarını olumsuz görüp onlara bağlanamama eğilimindedir. başkalarına duyulan gereksinim ve yakın ilişkilerin önemi reddedilir. bağımsızlığa aşırı derecede önem söz konusudur. saplantılı bağlanmada ise bireyler kendilerine güvenmez iken başkalarına güvenirler. sebebi ise kendilerini değersiz, başkalarını ise kendilerinden üstün gördükleri içindir. korkulu bağlanma durumunda ise birey kendisine de başkalarına da güvenmez. sebebi ise bağlanmayı istemekle birlikte taşınan reddedilme korkusudur.

john bowlby'ın teorisi.

insan yavrusu diğer canlılara göre çok daha yoğun ve çok daha fazla uzun sürecek bakıma muhtaç bir şekilde dünyaya gelir. bu ihtiyaçlar karşılanmadığı zaman insan yavrusu hayatta kalamaz. bu yüzden her zaman kendisinin ihtiyaçlarını karşılayacak bir figüre ihtiyaç duyar. bu figür genellikle annedir. anne ve yavru arasındaki ilişki veya bağ doğada karşılaşabileceğimiz en muazzam durumlardan biridir. işte psikanalitik kuram bu bağlanmaya dolap teorisi olarak da ifade edilen “çocukların anneye bağlanmasının sebebi, annenin besin ihtiyacını karşılıyor olmasıdır.” şeklinde bakıyordu.

bağlanma kuramı ve evrimsel yaklaşım:
https://evrimseltip.org/2...in-evrimsel-acidan-onemi/

Pedagojinin trend kuramıdır. Ebeveyn çocuk ilişkisinde güvenli bağlanmanın önemi düşünüldüğünde bu teori şu an aile içi iletişimin bel kemiğidir.
(bkz: https://www.zihni.org/baglanma-kurami-ve-onemi/)