bazen susmak en iyi cevaptır

yeri geldiginde sessiz kalmanin bircok sözden daha iyi islev gördügünü anlatan sözdür. gercekten de öyledir.

sukut* etmek gibi nadan*a alemde cevap olmaz. (imam camii)

susarken bir de ters bir bakış atılarak cevaba ayrı bir hava katılabilir.

(bkz: avazim ciktigi kadar susuyorum)

- kenan, eurovision'a ilk girişin mi ?

Türk toplumu için geçersizdir efendim bizde Bülent Ortaçgil'in dediği gibi "en çok bağıran en haklı sayılır" susan ise haksız. Bu yüzdendir ki edepsizlerin yalakası pek çoktur Türkiye'de.

anlayana en iyi cevaptır evet ama anlamayan için sadece haksız olduğunuzu kabul ettiğiniz anlamına gelir. demekki bunun söleyecek bir şeyi yok der ve on kat daha fazla konuşur..

(bkz: söz gümüşse sukut altındır)

bir sessizlik ki, o gürültüden kurtulmak icin yapılabilecek hiçbir şey yok.

- hulusi kalk bakim sözlüye
+ buyrun hocam
- anlat geçen haftaki konuyu
+ ...
- susmasana evladım anlatsana
+ bazen susmak en iyi cevaptır
- otur sıfır.

saçmalayıp rakibin gözünde gülünç duruma düşmektense, sessizce bekleyip rakibin tahriklerinin sessizlik duvarına çarpıp erimesini beklemektir.

--spoiler--
herkes gülüp dans ederken ışığın savaşçısı gözlerini ufuktan ayırmaz ve sessizce çalışmaya devam eder. çünkü uzakta bir yerlerde bir şeyler olmaktadır. * *
--spoiler--

hep merak edilen cevaptır. sövmüş müdür küçümsemiş midir? ANLAMADIĞINDAN MIDIR? SESSiZLiĞi.EN GiZEMLi CEVAP...

bazen yapıldığında bir erdemdir

bir cevap vermenin, kar etmeyeceği için, anlamsız olduğunun farkına varılan durumlarda gerçekten de susmak en iyi cevaptır.tabi o da anlayana.

yurdum insanlarının abartılı biçimde verdiği cevap şeklidir. öyle ki olayların büyük çoğunluğuna sessiz kalınan bir toplumda artık sessizlik sadece tepkisizliğin göstergesi olabilir. ne iyi bir cevap ne de erdem ölçüsüdür.
(bkz: bazen susmak boyun eğmek demektir)

susmak dayanılması en güç hazırcevaptır. *

sürekli yapildiginda hic de iyi bir sey degildir. sonra cok pisman olunur.

sevgi yumağını ilmik ilmik örüp, bedenimden aşağı süzülen bir ter damlacığına giydirdiğim anlar olmuştu. bunu bana yaşatan da sendin bebeğim. kendimi o meşhur kaf dağının ardındaki masalların mutluluk diyarında sanmıştım. kitaplarda okuduğum yalansı tasvirlerden değildi bu. damarlarımda akan kanın bir yansıması, yüzümdeki hüzün ifadesinin bir dışavurumuydu.

biliyorum, kanatlarını açmış, benim de orada olmamı istiyorsun. korkmuyorum. sana yakarma isteği bir yandan da beni senden uzak tutuyor. göbeğinin altında, seni zevkin doruklarına çıkaran o müthiş hazzı son kez benimle yaşadığını bilmek, ayrıcalıklı ve tek hissettiriyordu kendimi. ama yine de susuyorum bazen. anlamsız. gitmeni izlemek belki de en güzeli. dönmeyeceğini bile bile. unut beni. "en sevdiklerimiz kendimize benzettiklerimizdir bir tanem" demiş o meşhur fransız. sen de sus. farkettirmeden.

söyleyecek laf bulunmayınca, sıgınılan hızır misali cümledir.

kelimelerin yetersiz kaldığı anlar da cümlelerden vazgeçip susarak kendini anlatmaya çalışmak. susmak bazen konuşmaktan daha fazla şeyler anlatır.

(bkz: tek kelime etmemek)*

zayıf karakterli insanların kendilerine pay çıkarmasını sağlayan söz... bazen işe yarar, o ayrı. karakterime laf etmeyin.

bu zamanın dünyasında işe yaramayan sözdür. hakkını aramayanı ,derdini anlatmayanı iplemezler.

(bkz: susma sustukca sıra sana gelecek)

(bkz: der grosste hass ist still)